Nulla fuit: Syllam grauia atque extrema furentem
Perdidit. Immanem vix non absoluere cogor
Horrendamque luem. Quantumlibet impia cladis
Humano tulerit generi, tot millia ferro
Dum metit; haud minùs humana de gente mereri
Fòrs potuit, Syllam letho dum sustulit vnum. 8
8. Et genus hoc vitij tetrum, longèque videri
Implacidum, qua vi humanos, quo turbine sensus
Misceat, ex ipso pronum dignoscere vultu.
At non perspicuum pariter, quàm lampade saeuâ
Heu miseras vrat Cythereia flamma medullas.
Nam quid ibi non nectarea dulcedine tinctum?
Blanditiae molles, incendia grata, lepores
Idalij, faciles risus, genialia serta,
Laetitiae flos ipse voluptatisque medulla.
Id teneri certè sperare Cupidinis aetas,
Id vultus, placidaeque iubet clementia formae.
Nulla supercilij nubes, nil fronte seuerum,
Nil habitu. Puer est, quo non spectatior alter,
Ingenuus, comis, simplex: certantia puris
Lumina syderibus: labris exundat Hymettos,
Hyblaeusque latex: totam syncera Venustas
Purpureo Nati descripsit in ore parentem.
Et vehitur iunctis ad gemmea fraena columbis:
Et, quamvis nunquam non spicula tractet, et arcum;
Aurcus est arcus, perfusaque spicula melle. 9
9. Sed procul o, si quae, miseri, vos cura salutis,
Si Vestri quis amor tangit. Sub melle venenum,
Pestanis Libyci fallunt sub floribus angues.
Scitulus hic, tanto formae blanditur horore
Qui, puer (ah oculis malè tutum credere) monstrum est,
Monstrum horrendum, atrox, quo non funestior vlla,
E Phlegetonteis olim ructata caminis
Pernicies liquidas caeli prorupit in auras,
Cognatique erebi misero plus intulit Orbi;
Splendida fucatam nudent Insignia frontem
Gorgonei rictus, furialiaque ora patebunt

Vade retro

Vade porro