Succedunt mites aurae: at praegnantia postquam
Lenius implerunt meliores carbasa venti,
Littore securo navis peregrina Thienem
Exposuit: quae post superata pericula, tutas
Invenisse suis meritis testatur arenas.
5 Dura triumphati post victa incommoda ponti,
Quam semel adiunxit nox adversaria palmam,
Accipite: is fratrum distans Sebethide caetu
Continuabat iter: veteres, ubi vesper amicam
Tellurem nigris obducere caeperat umbris,
Attigit Atellas: fulgebat proxima Christo
Ascendente dies, sacra celebranda Camaena.
Tantae lucis honor, festi illustrissima tanti
Gloria; quando novi, cunctis mirantibus, Author
Faederis illatus Coelo; stimulavit amantem
Caietani animum, commune intrare sequenti
Aurora Odeum; sociis ubi fratribus, ardens
Isacio pectus ructaret carmine soli
Coelipetae laudes, hebraei, Epinicia plectri.
Non levis hanc, inquit, pudor est, concedere nocti
Adversae palmam; modicis quae sistere pigrum
Me potuit tenebris, tanti ut sublime triumphi
Delicium, hoc laeta fratrum exultante Camaena,
Negligerem; certa quam fert socordia noxa.
Haec dicens hylaris properat, totoque Dianae,
Inceptum mirantis iter, splendore volantem,
Attonitae exhibuit festiva Aurora Thienem
Parthenopi, cursuque dedit praevertere solem.
Mox petit Odeum: et posito, quod lanea praebet
Pennula praesidio; nil lassitudine longae
Praepediente viae; divini laetus honoris

Vade retro

Vade porro