Accepto gratam mittam pro munere Nympham.
3 Dixerat haec; subitoque ardens Neptunus iniquis
Assensit votis: tempestatesque Notorum,
Eurorumque simul diversa e parte furentum,
Emisso Tritone vocat: cui buccina primum
Cornea cum sonuit; iussa ad Neptunia promptum
Admonet Hyppotadem rapidos emittere flatus.
Mox illo duras ventis solvente catenas,
Una Eurusque Notusque ruunt: obducitur aether
Nubibus; ut Coeli terror spumantibus undis
Permixtus, fati praesentis imagine primum
Pallentem quateret; demumque sonora procellis
Aequora, submersa sorberent puppe Thienem.
4 Ipse sed immites tolli cum cerneret undas,
Et sibi, naufragii certa rate, summa parari
Fata videt; tumidis commotum fluctibus aequor
Hoc telo aggreditur: mitem sacratior Agnum
Impressum quem cera gerit, spumantibus undis
Iniicit: ut Ditis furias, tot clara triumphis
Hostia Tartareis, signatae aenigmate cerae
Comprimeret; rabidumque Agnus compesceret aequor
Nec fortunato caruit generosa Thienis
Successu pietas: segnes cecidere procellae;
Excessit Boreas, venti fugere minaces;
Immanis pelagi furor, et gravis ira quievit.
Sedato tumidi fluctu maris; aethere Divus
Acceptam testatus opem, caelestia laetis
Semineces nautas tollentes munera palmis,
Festivo docuit geminare celeusmate dignas
Propitio grates Agno; qui nube serena
Praeteritos pelagi potuit mutare furores.

Vade retro

Vade porro