Narrantem veteri se plagae angore solutum,
Quisque stupet; nec ficta metu commenta putantes,
Crus subito explorant, funestaque tibia lino
Eximitur: mirum! sic profligatus acerbae
Error conspicitur noxae, sic fracta reduxit
Tibia divulsas partes, ita vulneris horror
Oppressus, plagae putris sic dira mephitis
Edomita; ut praeteritam neque parva docerent
Signa luem; nullum tulit, incurabilis olim
Vulneris indicium, nullo est rea tibia naevo.
Vix oculis concessa fides: Chironia salvum
Ignota sibi lege pedem mirata, stuporem
Ars immota tulit: tum quisque salutis adeptae
Portento attonitus, tanti cognoscere sanctum
Authorem facti, votis constantibus optat.
12 Venit ut ad lucem virtus (nec summa Thienis,
Hanc animi poterat prohibere modestia laudem)
Tum subito coelestem ardens per publica vulgi
Ora Virum geminat novitas: gaudetque recentis
Hospitis, illustri Syren gratissima fama.
Plura sibi haec tali dona a virtute parari
Praevidet, et mentis divinae hoc pignore niti
Iam sua fata putat, facti quod nobile spondet
Augurium: tempusque dabit, se quando molestis
Dissidiis pressam, tantae probitatis amicum
Sustollet robur: furiisque odiisque labantem
Internis, pacis studio novus eriget Atlas.
Innumeris hominum linguis celebrata Thienis,
Semper erat, Coelo tamen attestante probata;
Proclamata orbis superat suffragia virtus.
Nocte quidem sua facta tegi voluisse Thienem,

Vade retro

Vade porro