Terrigenum peccata Deus, facilemque frequenti
Labi hominem culpa, cuncta observante videret
Intuitu; statuit paenas, quibus ultor iniquam
Aequaret scelerum lancem; peccantibus ignem
Accendit Stygium, quo aeternae vortice flammae,
Illaudata graves luerent post funera noxas.
Haec tamen interdum praecedit fata malorum
Diluvies; et vivus adhuc peccator Avernum
Inchoat; ut commune probis; reprobisque flagellum
Augeretque probis palmam, reprobique futurum
Praesenti inciperent Ditem praenoscere poena.
Opportuna tamen culparum vindicis, aequum
Temperat, inferiorque sua nil mole, venustat
Numinis arbitrium pietas: quam sontibus iram
Proposuit, iusto mala definita timori
Declinare docet, viresque et certa ministrat
Praesidia, aeternos quibus et feliciter ignes
Effugiat; possitque etiam peccator amaras
Ultricis vivus Nemesis vitare sagittas.
Compertum satis est etenim, cum vindicat aptis
Crimina suppliciis Deus, indefleta flagellat
Supplicii peccata rigor; cum propria mentem
Contritam, et scelerum molem, plagasque fatentem
Castigat Nemesis, iustos divina furores
Ultio suspendit, versis in praemia poenis.
Solicito notum fuerat caeleste Thieni
Consilium: qui mox populorum ut flebile vidit
Exitium, pluresque urbes advertit iisdem
Fluctibus involui, lethique pavoribus angi;
Tum subito, Coelo doctus cognovit adultae
Tempus vindictae, iustis quo crimina poenis

Vade retro

Vade porro