Sola etenim tantum auri habuit, quo barbarus ipse
Hanc nequiit nudare Gothus; veterique Gradivo
Praeda relicta, novi gladios accersiit hostis.
Urbs gemit Arctois iterum Romana procellis.
Saevus Odoacer, iunctis quos Rugia format
In Martem populis, gelidae, Laurentibus orae
Mancipia, immisit tectis; Augustulus isto
Turbine, Caesareum victus dedit ultimus ostrum.
3 Sed modo quod referam, vel solo nomine monstrum,
Roma time: fallor; quamvis superare dracones,
Saevitie potuit Totilas, sed mitius unam
Saeviit in Romam: morti quem traderet illa
Vix habuit: nam queis rabies inimica pepercit;
Fortia pro patriis ne possent pectora muris
Obiicere, hoste alio gravior famis ira necabat.
Sic Totilas, exangue ulla sine caede cadaver
Invasit, stravitque almam sine vulnere Romam.
Subdere sic illam puduit: cui subditus olim
Orbis erat; viditque suis invicta triumphis
Quae domitos reges; de toto corpore civem
Non habet, unde queat virtutis noscere victor,
Romanae pretium: e populo, quam pectora centum
Myriadum numerasse quater, clarissima Mundo
Fama refert; tunc quingentos in fata ruentes
Descripsit cives: famis a pallore, fuere
Qui vitam ponant, sed vix quibus effluat altus,
Prae macie sanguis; ferrum quo tingere miles,
Vandalicus posset: puduit sic vincere: turpis,
Indignam Totila, pressit victoria palmam.
Si tamen acceptis tot cladibus, ultima tandem
Et vitae, et rerum subiissent damna Quirites,
Felix Roma foret: sed uti regina suorum

Vade retro

Vade porro