Fila rotat stellis: cumque irrorata profuso
Membra cruore notat, ludens ait: improba cerne
Ambitio, quali versit me purpura succo:
Hic meus est murex, qualem modo docta disertis
Suadebas verbis: num sat tibi subdola serpens,
Formosus videor? si necdum iusta rubentis
Copia defluxit roris, dabo pluribus aequam
Mensuram rivis; quantum est satis, accipe demens
Ambitio, chlamydemque para, decorare Thienem,
Persuasus quo possit honos. Hic durius omni
Obriguit saxo, praesens affatibus istis
Ambitio, pressisque labris immota pependit.
17 Haec postquam vitae sensum, motumque recepit,
Sic loquitur: quaenam Numidum te pavit in antris,
Caietane tigris? Lybica sub rupe, laenae
Quae te lactavit feritas? nil te infula movit,
Et qui mortales animos in devia ducit,
Nil placidus te flexit honor: quod Mundus adorat,
Contemnis solus, ludis mea vota Thiene;
Et mage quod mirum est, in me mea tela retorques,
Meque unam contra, quo te magis insequar, instas.
Agnosco causam, quare soror aemula flammis,
Et iaculis non vana suis, repetivit amaram
Tisyphone delusa Stygem: Plutonia testor
Regna, et Avernales Ditis quas incolo sedes,
Prae Caietano nullus mihi fortior hostis
Visus adhuc, faedatque meas sua laurea palmas.
Ibo ergo, et tenebris iustum superata dolorem
Moesta tegam: si me sociae, si Pluto requirat,
Quaeque Thienae texunt mihi praemia luctae,
Eumenides laetae occurrant, plaususque parari

Vade retro

Vade porro