intemperie calamum manus sustinet, et quamvis ad luculentum ignem sedeam, totus tamen horreo, totus contremisco. hui; Kalendae Maiae appetunt, et praeter nivium tribus cubitis terra altiorem, nihil est quod intueri possis, ubi nunc rosae (ubi Lilia) imo, ubi cerasa? Et apud nostros Lusitanos praecocia pruna? sane ut est in fabulis Homericis Sutrinam illic aperire, quam hic regnare malim. At sudavit, et alsit, inquiunt, vino madens sudabat lippus ille, et Lucanae puellae amoribus intentus ociose cantillabat, cum has nugas in litteras mitteret, quod si Mosae glacies, et frigora expertus esset, non ita ineptiret, sed torpentes manus ad ignem. Cras, si mitior aura spiraverit, Lovanium rheda vehar, illic litteras tuas expecto.