Faelix cui rerum caussas, faelicior ille,
Cui sua, cui sese Pamphile nosse datum.

Publica privatis qui praetulit, ille Senator
Integer, ille meo carmine Consul erit.

Regis iussa time. nam si conceperit iram,
Ille furor, mortis nuncius esse solet.

Si qua senescenti contingit forte voluptas,
Mollibus e studiis dulcior illa venit.

Pauper homo diti est homini cibus, escaque magnus
Piscis, uti parvum saepe commesse solet.

Ipse licet caussam defendat Tullius, omnis
Ingenuo cedet pellice matre satus.

Consilium a senibus petito, cum quid sit agendum.
Audendi vires ipsa iuventa dabit.

Sume animos. nec te fortunae trade premendum.
Crede mihi, timidis iniicit illa manum.

Ebrius in speculo cum se vidisset Erastus,
Potor aquae ex illo tempore vina fugit.

Quae tua sunt, aris Divorum offerre memento.
Non bene rapta manu supplicat agna Iovi.

Hic Nireus, hic Thersites, nunc adsit Homerus,
Dicat, ex istis quae mage forma placet.

Simplex, et veris oratio congrua rebus.
Non eget arguti Rhetoris eloquio.

Non ut multa legas, verum quodcunque legatur,
Haereat ut menti, sit tibi cura puer.

Qui caelo, et tera fruitur, ditissimus ille est.
Cur igitur Codrus, pauper et Irus erat?

Vera velim narres, et quae credenda videntur.

Vade retro

Vade porro

---

Pir, Didak (1517 – 1599) [1596]: Cato minor, sive disticha moralia, versio electronica, versus 5366, verborum 40443, ed. Neven Jovanovic [genus: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - ode] [numerus verborum] [didacus-p-cato.xml].

---