Caelitibus summis commendauere salutem.
Publica moris erat, dum res Epidauria stabat,
Arma palatino quondam pendere recessu,
Quae nunc antiquo ritu Ragusia seruat
Nobilitas. Amplae mediis penetralibus aulae
Foetum armis uideas conclaue, quod armamentum
Nomine nunc dicunt: adfixum in postibus altis
Tęlorum omne genus densisque hastilibus horret
Martis ahena seges caeloque minantia tendit
Spicula, et obiecta mucronis luce corusci
Fulgura parietibus radiant solemque lacessunt.
Triste renidentes galeę conique minaces,
Et squammae horrentes thoracum auroque trilices
Loricae et teretes ocreae clibanique nitescunt
Corporibus nostris animandi, arcaeque sagittis
Stant grauidae atque arcus retro in sua terga retortis
Cornibus et neruis sese flexere remissis.
Quid dicam tonitrus imitantes fulmina paruos?
Quid clypeos parmasque et scuta micantia, quid tot
Diuersos enses, quae nobis singula semper
In promptu patriae libertatique tuendae?
Quoque magis niteant, poliendis additur armis
Adsiduus custos, Ianumque imitata bifrontem,
Non simplex loquitur numerumque hinc inde recenset

Vade retro

Vade porro