Idem Aelius in Ioannem Gotium

Consideranti mihi duplicem hominis naturam: alteram corporis, alteram animi, malum et bonum Pythagorae, 119v lis et amicitia Empedoclis, discors ex anthitetis concordia Crisyppi, natura ex bello genita Heraclyti nec mendax nimium, nec omnino falsa, nec penitus absurda videri solet. Sive enim mentem animumque recta cogitatione, sive corpus oculis metimur, mutuas factiones, domesticas seditiones, immortalia invicem odia, intestinas simultates, iurgia, rixas et bella plusquam civilia, plusquam fraterna et domestica in nobis ipsis intuemur. Quid enim nobis non inuicem pugnat atque digladiatur? Primum ipsa elementorum copulatio seminis quaterni quasi temporaria pace per inducias quadam naturae confederatione mutuo, ac pari nexu promiscua teneatur. Semen dissidii causas et diuortii et foederis abrumpendi, et corporis dissoluendi occasionem quaerit; siue enim frigida calidis, siue humida siccis praeualent; iusta illa proportione ac symetria qua nos ad libellam et amusim ratio naturae formauit dissidenti atque confusa nostrum etiam corpus confundi dissidere, labefactari, fatiscere, ac penitus corrumpi necesse est. Vt enim cum nostra principia in amicitiam recipiuntur nascimur, uegetamur, sentimus, sic quondam intestino recrudescente dissidio, morimur decrescimus, et omnes corporeos sensus amittimus; quod Christi ueritatem docentis ille uersiculis omne innuit regnum in se diuisum desolabitur. Quousque enim uitalis 120r calor omnes sensus aequa lance concorditer pascit et temperat pacem sequestrat, pugnam suspendit, sibi quodam modo parcit, mutuo inter se dissimilimarum rerum conciliatu sustentamur; aliud multo malus maius exoritur bellum; siquidem hic consensus omni dissensu grauior quadam intestina conspiratione mentemque animumque diuini oris inspiraculum et sui auctoris imaginem et uicarium et legatum quem terreno huic domicilio praefecit et rationis et orationis potentem ita plaerumque obaudit, ita deformat, ita penitus conculcat, detorque, deprauat, ut ab illa sua diuinitatis immortali regula forma in brutorum speciem et belluinam deformitatem degenerare uideatur; illa enim uegetandi ac sentiendi uis ac duplex corporis anima quarum alterutra plantis utraque uero brutis animalibus communicamus, quoties subiugata animi ratione quae nobis insita est a natura preposteris legibus in nobis dominatur, inops sui fit ratio, mens et animus obrutescit, seminarium omnium uirtutum conculcatur, nulla bona fruges nascitur aut adolescit, sed infoelix lolium et steriles dominantur hauenae, uenena affluunt, salutaris cibus desideratur; quod enim maius uenenum est quam uitia quibus altera deterioris notae anima pascitur, quis salubrior cibus quam uirtutes, quorum educatu alia longe natura ad opificis sui exemplarum conformatur? Sed cum duplicis animae mentio facta sit 120v

Vade retro

Vade porro