Quod quaesisti inventum est in 35 locis.

Preme hic ut KWIC videas

Hic sunt primi 25 loci inventi. Alios exhibebit nexus in ima pagina.

dignoscere posset
1.4.26   Mars et cuius atrox inguina rupit aper:
1.4.27  Sic nullum discrimen habent eademque gemellas
1.4.28   Discerni Veneres forma decorque uetant.
1.4.29  Nec Veneri aut Venetę nomen disconuenit impar:
1.4.30   Continuat geminas syllaba prima deas.

face: non tamen ualebit
4.23.16  Sufferre una homines deosque pestis.
4.23.17  Ergo nunc Cereremque Liberumque
4.23.18  Atque omnes Veneres Cupidinesque
4.23.19  Et diuos abigas proteruiores,
4.23.20  Sed Phoebum celebrem genusque Phoebi
4.23.21  Accersas, socios

multa decore
5.7.68  Impariles pensat gressus curtique reponit
5.7.69  Damna pedis; rerum si copia diuite cornu
5.7.70  Verborumque fluunt Veneres uariique lepores
5.7.71  Cycnaeumque melos uincit canor, omnia uocum
5.7.72  Dicendi simul et rerum discrimina nactus.
5.7.73  Meta

16.
6.16.1  »Flere Pudicitiam cur cerno?« »Mortua Marra est.«
6.16.2   »Cur ergo lugent Deliciae et Veneres?«
6.16.3  »Vnius Marrae concors in funere fletus
6.16.4   Discordes potuit conciliare deas.«

17.
6.17.1  Flesse deas omnes perhibent in funere Marrae,
6.17.2   Praecipue Veneres atque Pudicitiam.
6.17.3  Dum consueta tamen iactatur naenia: »Quidnam
6.17.4   Deflemus«, querulo est Musa locuta sono,

inguen opus,
6.37.9  Mollis et infestet duros tentigo Catones:
6.37.10   Sic tua nequitiis pagina tota fluit!
6.37.11  Nec magis irritent Veneres Elephantidos et quae
6.37.12   Tibia sternaces ludere fecit equos,
6.37.13   Nec tantum uitient Milesia siue Tarentum,

mea uulnera fando,
6.37.28   Nec possum admonitu tardior esse tuo.
6.37.29  Eia age, ne rursus feriamur uterque, silescas:
6.37.30   Sunt Veneres, Veneris sunt tua dicta faces. Post 37,30 i n codice iterum scriptum invenies epigramma 36.

memoriae, multum dignitatis et gloriae maioribus suis adiecit, ut si nihil dedissent, multum acciperent ornamenti. Omnes etnim et posteros et maiores suis honestauit monimentis et uirtutis exemplar et nobilitatis incrementum reliquit. Primus enim in patriam quantum omnes meminisse possimus Atticas Veneres, et illud Isocratis Mirothecion, in f..diam uere utramque dicendi copiam, hoc est Graecam et Latinam aduexit. Bis orator creatus primo ad Wladislauum, secundo ad Federicum Regem, luculentissimas habuit orationes quibus et sibi et patriae non mediocri

tu pro singulari humanitate tua mutuoque inter nos amore dedicaueras. Ei me scilicet cum uoluptate maxima tum maiore prorsus admiratione affecerunt. Nam quem non obsecro suauitas illa tanta, lepor, elegantiaque uersiculorum, tot aculei sales argutiae, tanta eruditio, tanta uarietas, tantae ubique Veneres Gratiaeque delectent, quis non attonitus audiat hominem ab Illyrio mercimoniis (ut inquit Plautus) emundis uendundisque occupatum florentibus adhuc annis tantos in omni poeticae fecisse progressus ut non solum cum suae aetatis hominibus, sed cum ipsa plane antiquitate

nec luxuriantis Luculli cupiditas exquisiuerit. Hic tu sub uite Bithinica lectis purpureis aureque picturatis discumbes; tum astabunt Niliaci structores, a cythos Hylas uel Ganymedes: non desiderabuntur Gratię, non Veneres, et Osiridis musae: frequenter se offeret Apicius, magister gulę, nouis gannearum condimentis fastidientem stomachum irritans: spumabunt Cecuba gemmeis identidem sitim ab ingressu prohibentia.

hic rarus odor, quem spirat anhelitus? unde est,
3.7   Qui fluit hic dulci dulcis ab ore favus?
3.7  Unde tibi parta est haec denique gratia formae?
3.7  Hic decor? hae Veneres? hi (mea vita) sales?
VIRGO
3.7  Solis Amor radios, necnon duo sydera coelo
3.7   Detulit Arctoo sydera iuncta polo,

3.7  Mille peregrinos Panchaia misit odores,
3.7   Nec poestana suas non dedit ora Rosas:
3.7  Gratia cum geminus sua dona sororibus illi
3.7   Cuncta dedit; Veneres, et Venus ipsa suas.
3.7  Haec oculis, haec dona genis, haec dona labellis,
3.7  Inque superciliis abdidit ille meis.
3.7  His mihi delitiis, frontemque sinumque

suum propriis marmor, eburque locis.
3.7  Redde rosas campis: et apes sua mella resumant:
3.7  Tu quoque, quod dederas gratias rursus, habe;
3.7  Redde suas Veneri veneres; sua munera Amori:
3.7   Et tibi residuum dic mihi numquid erit?
VIRGO
3.7  Omnia quum dedero, quumque omnia munera reddam,

Christi organon, sermone rudi concionatum esse Corinthiis: 1. Cor. 1 et 2. Praeterea etiam 2 Cor. 11. aliquo modo confitetur se sermonis rudem, rerum autem gnarum esse. Licet enim sacrae literae sua gravi masculaque eloquentia minime destituantur: non tamen adsunt illae ociosae delicataeque veneres aut illecebrae, illa externa dulcedo et blanditiae, illa numerositas sonorum, seu illae nugae canorae in sermone Sacrarum literarum, quae in ostentatoriis Oratorum aut Poetarum scriptis tunc temporis in Graecia et Romae maxima cum aviditate et admiratione audiebantur et celebrabantur. Ipsae

mirificam inesse emphasin non magices modo periti, sed ex professo omnes fatentur: usque adeo, ut et Origenes adversus Celsum scribens, Hebraeas voces transfundi aliam in linguam vetet, sed suis characteribus exaratas conservari. Adde quod brevitas concisa, et quasi verborum inops, nullas variandi veneres praeferens, nulla in lingua maior sit. Quod itidem barbaro nomine Iamblicus intelligat Hebraeos, [?: fac- ] ostendit in eodem libro, ubi Graecorum levitatem cum Hebraeorum constantia committit. his verbis: Hactenus Iunius. Tropi etiam singularum vocum

eloquij vocant auiti.
9  Tuis en studiis laboribusque
10  Linguae gratia se leporque debet;
11  Debent munditiae, elegantiaeque,
12  Et purae veneres locutionis.
13  Per te ab exilio, et malis tenebris
14  Prisca Suada redit, proculque ad imas
15  Rus et barbaries facessit umbras;
16  Ipsaque

amor es Mavorsque simul, scis dira rebelli
108  Grataque amaturo vulnera ferre animo.
109  Semina pacis habent tua proelia teque sequuntur
110  Armisonae Veneres et galeata Charis.
111  Tu patris vires, tu magna potentia solus,
112  Fatifero patrii fulminis igne rubes.
113  Tu tua bella soles trifidis indicere

J. propediem editurus est in lucem poëma sane luculentum de vi electrica.
pr8.53  Non itidem quae digna manent te dona, Lucreti
pr8.54  Cui furor, et dulces Virgilii veneres,
pr8.55  Et bona, quae magnis dat sparsim rara poëtis
pr8.56  Phoebus, cuncta uni sunt data; uti doceas
pr8.57  Fulguraque excitosque ignes strepitumque ictusque.

in Italia universa de se expectationem excitaverat. Neque dubium erat, quin in difficillimo opere perficiendo caeteris omnibus palmam esset praerepturus. Inerat enim ei praeter admirabile ingenium, judicium etiam acerrimum et tanta rerum cognitio, atque ubertas verborum, ut solus ad graecas veneres pro dignitate exprimendas comparatus videretur. Equidem Cardinalis Papiensis, cui suae versionis partem Pontianus legendam tradiderat, splendidissimam ait sibi visam esse, et ad omne

antiquissimum Veneris Vraniae templum erat in urbe Ascalone, eodemque teste Iib. I c. 105 templum, quod est in Cytheris, condiderunt phoenices ex ipsa Syria devecti. His etiam Pausanias sufFragatur. Porro norunt omnes, plures inveniri Veneres apud mythologos diversis nominibus pro diversitate locorum appellatas, quarum et diversa generatio fingitur. Certe haec Caeli filia, non Iovis.

ταῦτα. Denisii carmina dudum iam legi. Eum amicissimum tibi esse summopere laetor. Nam et mihi amicus est, ejusque in aedibus Vindobonam transiens, prandium sumpsi. Meri lepores, merae veneres sunt, nec erubesceret, ut opinor, Catullus, ubi suas esse affirmare deberet. Durichii Bibliothecam Slavicam sic exspecto, ut puella Horatiana iuvenem, trans mare Adriaticum

274. [273.] De carmine amatorio.
3.274.1  Addictus sacris odi quaecumque protervae
3.274.2   Lascivo tractant carmine Pierides.
3.274.3  Gnidus, Amor, Veneres tibi nec, qui scribis, amice,
3.274.4   Nec mihi conveniunt, qui tua scripta lego. 275. [274.] [ = 47] Docet Tullam, quo pacto omnibus placere

linguae quacumque patent regna ampla Latinae,
4.6.4   Cantetur gentes nota per innumeras,
4.6.5  Haec verti. At quisnam ingenuos aequare lepores,
4.6.6   Nativas Juli quis valeat veneres,
4.6.7  Atque jocos, genus omne ac venam dulce fluentis
4.6.8   Eloquii? Nemo; non ego, non alius.
4.6.9  Ipse Ipse] Krša

Barbadicae faciem vis pingere, Bato,
4.237.2  Illa velut pingi possit ab arte tua.
4.237.3  Tu potis es formam, potis es fortasse colorem,
4.237.4   Non potis es multas pingere sed Veneres,
4.237.5  Quae mire captos mulcent dulcedine sensus,
4.237.6   Quae mire captos illiciunt animos,
4.237.7  Quae simul ac micuere, calent circum omnia, nullum

factum; tot questus, Postume, nolo
5.380.4   Effundi at parva re super atque levi.
5.380.5  Questu parce omni, quum millia multa virorum,
5.380.6   Thure dato, vivas tot colitis Veneres. 381. Ad Tullam Tullam] Gallam sua culpa male audientem.
5.381.1  Tulla, malam populus vulgo te dicit:

Bibliographia locorum inventorum

Crijevic, Ilija (1463-1520) [1502, Dubrovnik]: Oratio funebris in Joannem Gotium (fragmenta), versio electronica, Verborum 775, versus 2, ed. Darinka Nevenic Grabovac [genus: prosa - oratio; prosa - oratio funebris] [numerus verborum] [crijev-i-gotius-1502.xml].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1527]: Dialogus Sylla, versio electronica., Verborum 15372, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa oratio - dialogus] [numerus verborum] [andreis-f-sylla.xml].

Paskalic, LudovikCamillo, GiulioMolza, Francesco MariaVolpe, Giovanni Antonio (c. 1500–1551; c. 1480–1544; 18. 6. 1489 – 28. 2. 1544; 1515–1558) [1551]: Carmina, versio electronica, 2642 versus, verborum 17191, ed. Sanja Peric Gavrancic [genus: poesis - elegia; poesis - sylva; poesis - epigramma] [numerus verborum] [paskalic-l-c.xml].

Vlacic Ilirik, Matija (1520-1575) [1581]: Clavis scripturae sacrae, pars secunda, versio electronica, 600000 verborum, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa - tractatus; prosa - vocabularium; poesis - elegia; poesis - epigramma] [numerus verborum] [flacius-m-clavis-2.xml].

Gradic, Stjepan (1613. — 1683.) [1656]: Hendecasyllabi, versio electronica, 77 verborum, versus 16, ed. Sebastien Cramoisy [genus: poesis - epigramma] [numerus verborum] [gradic-s-hendec.xml].

Durdevic, Ignjat (1675-1737) [1700]: Poetici lusus varii, versio electronica, versus 5453, verborum 35062, ed. Veljko Gortan [genus: poesis - epigramma; poesis - elegiacum; poesis - ode; poesis - sonetto; poesis - idyllium; poesis - metamorphosis; poesis - paraphrasis] [numerus verborum] [djurdjev-i-poe.xml].

Zamanja, Bernard (1735-1820) [1764]: Echo libri duo, versio electronica, Verborum 11422, versus 1535, ed. Petra Sostaric [genus: poesis epica] [numerus verborum] [zamagna-b-echo.xml].

Kunic, Rajmund (1719-1794) [1776]: Оperis ratio (Ilias Latinis versibus expressa), versio electronica, 218 versus, verborum 7485, ed. Petra Sostaric [genus: prosa - epistula; prosa - praefatio; prosa - dedicatio; paratextus] [numerus verborum] [kunic-r-ilias-operis.xml].

HesiodusZamanja, Bernard (1735-1820) [1785]: Hesiodi Ascraei opera, versio electronica, 2747 versus, verborum 58425 [genus: poesis - versio; poesis - epica; poesis - elegia; poesis - carmen; prosa - epistula; prosa - commentarius] [numerus verborum] [zamagna-b-hesiod.xml].

Baricevic, Adam Alojzije (1756-1806) [1793]: Epistulae XVI invicem scriptae, versio electronica, Verborum 7902, ed. Luka Vukusic [genus: prosa oratio - epistula] [numerus verborum] [baricev-aa-epist-penzel.xml].

Kunic, Rajmund (1719-1794) [1794]: Epigrammata, versio electronica, 20870 versus, verborum 170058, ed. Irena Braticevic [genus: poesis - epigramma] [numerus verborum] [kunic-r-epigr.xml].

Omnes locos monstra

Preme hic ut KWIC videas