Quod quaesisti inventum est in 192 locis.

Preme hic ut KWIC videas

Hic sunt primi 25 loci inventi. Alios exhibebit nexus in ima pagina.

insidiae, non tristia cordi
1.34  bella tibi. Quid enim vicinum crederet hostem,
1.35  aut latrias timuisset opes, quae sola furorem
1.36  barbaricum totiens et Turca represserat arma?
1.37  Haec tamen ipsa animos stimulis caecaque maligni
1.38  flammabant livoris acu. Mora nulla furori
1.39  praebetur. Latii coeunt in foedera reges;

1.3.40   Vt pedes oppositas Francia calcet aquas.
1.3.41  Trans freta nanque simul Gallos spectare licebit,
1.3.42   Accessu solo Turca subactus erit.
1.3.43   Sic modo qui late populos crassatur in omnes,
1.3.44   Trans mare Phryxeum uilia terga dabit.

fiat
3.10.20   Turcarum regni, praeualuisse nequit.
3.10.21  Haec prima est pacis uictoria, proxima bello:
3.10.22   Mox tibi finitimus Turca triumphus erit. 11.
3.11.1  Cum ducis auditum est Leonorae funus acerbum,

Promethęi quem tenuere iugi;
6.2.59  Non Sarraceni feritas immanior hostis,
6.2.60   Longobardorum siue cruenta manus,
6.2.61  Turca uel horribilis, quem nunc Pangaea uerentur
6.2.62   Et Rhodope et Boreae Martia regna trucis.
6.2.63  Sed neque Romanus sceleris ludibria tanti,

coalescant robore uires
7.20.118   Et pia concordi terra fragore tonet:
7.20.119  Arctos et Occasus corpus conspiret in unum,
7.20.120   Turca Gotifredos sentiat esse nouos.
7.20.121  Vrbanus melior, melior Pius arma retractet
7.20.122   Successuque nouus prosperiore Leo.

33. Epitaphium Iulii II. Pontificis
7.33.1  Iulius hic situs est, Galli Venetique fatentur
7.33.2   Quem uixisse deum, Turca perisse putat. 34. In eundem
7.34.1  Turca superfuerat uictis socialibus armis:

7.33.2   Quem uixisse deum, Turca perisse putat. 34. In eundem
7.34.1  Turca superfuerat uictis socialibus armis:
7.34.2   Iulius hinc tristis, publica spes, perii.

7.36.2   Edocuit quantum culmina sancta tonent.
7.36.3  Quem nisi bella domi tenuissent horrida, nec tu,
7.36.4   Immunis tanto fulmine, Turca, fores! 37. In eundem
7.37.1  Diuertere domi cuius socialia bella

37. In eundem
7.37.1  Diuertere domi cuius socialia bella
7.37.2   Scilicet in proprium fulmina bina caput,
7.37.3  Vt decet, inuitus, tristisque superstite Turca
7.37.4   Parque indignanti Iulius astra subit. 38. In eundem

Iuli, Mors immortalia facta,
7.39.2   Inuidet et uotis obstat acerba tuis,
7.39.3  Post Gallum et Venetos ne non tua fata doleres,
7.39.4   Turca quod intactus palma fuit melior. 40. In eundem
7.40.1  Dum tot membra sui capitis decisa

7.40.2   Qui tonat aetherea iustus ab arce Deus,
7.40.3  Indecores laurus inhonestaque bella perosus:
7.40.4   »Vix«, inquit, »tanti Turca inimicus erat!«
7.40.5  Teque profanato manantem sanguine, Iuli,
7.40.6   Traxit ut infernis expiet Orchus aquis.

31.106  In primis nostrae pacis amoena quies.
31.107  Separat hinc nostras montanis collibus oras,
31.108  Inde tenet Turca cum regione solum.
31.109  Est ubi continuis exercita corpora bellis
31.110  Mos dare seu celeres exagitare feras.

in medium vestrasque adiungite vires
76  Nec pigeat tanti principis arma sequi,
77  Qui fuerat Venetis primo promissus ab ortu,
78  Quo duce sola dei fiet in orbe fides.
79  Nonne pudet quod Turca ferox tot regna, tot urbes
80  Straverit et solus victor in orbe furit?
81  Nonne videtis atrox quae moenia subruat imis
82  Sedibus et nostrae quam minuantur opes?
83  Quantus in arma ruat,

Martigenumque genus,
125  Classibus aeratis Venetum muniere leonem,
126  Auxiliatrices nec tenuere manus.
127  Evigilent reliqui, paries nam proximus ardet,
128  Nam vigilat rugiens ut leo Turca ferox.
129  En sequimur vates quoscumque vocamur in usus
130  Nec detrectamus munus obire pium,
131  Principe sub roseo glacialem credimus ultra
132  Oceanum Turcam pellere posse trucem.

Leonarde, tuo iam nulla veremur
150  Bella nec hostiles te vigilante minas.
151  Te duce Pannonius maculatur sanguine Nilus,
152  Hister et hostili turbidus amne fluit;
153  Te duce Turca ferox Venetis iam colla catenis
154  Cogitur aut turpi iam dare terga fugae;
155  Te duce iam triplicem victricia signa per orbem
156  Laurigerumque genus ferre sub astra licet.
157  Ergo tuis

Serenissime Princeps et Domine, Domine mihi Clementissime. Post servitutis meae perpetuae in gratiam Vestrae Maiestatis humillimam commendationem. [1.] Supervenerunt repente nova satis adversa: Bassam illum praefectum Cayri, qui a Turca defecerat, a suis esse obtruncatum. 2 Quae nova venerunt ex Constantinopoli et habentur pro certissimis. Fui hodie, quae est V. Maii, pro hoc cum Sanctissimo Domi 35  Principem Ferdinandum del. suprascr. dominum

1974, 58–59., and Matuz József, Az Oszmán Birodalom története, Budapest, 1990, 95.   no Nostro, qui nova haec pro certissimis affirmat et veretur, ne totas suas vires contra Hungariam Turca convertat. Adhibet Sua Sanctitas cum sua sponte, tum meo etiam hortatu ea remedia, quae potest: sollicitat pacem inter principes. Misit super his novis recentibus litteras ad omnes principes exhortans eos, ut velint in commune consulere et regno Hungariae vel ei parti Christianitatis, si qua

omnia extrema minitantem, sese conventum pro libito suo armatos facturos rebusque regni aliter consulturos. Scribunt decimas, quae praelatis ecclesiarum debebantur, eos suspendisse (hoc enim vocabulo scribitur), atque ad fines a Turca tutandos expensuros. 5 Velle omnino, ut orator caesaris 6 et Venetorum 7 abeat cum omnibus Alemannis, qui in aula regia vel reginali versantur. Factam esse praedam de Iudaica tota et de domo etiam cuiusdam servitoris reginae praedivitis superioribus annis facti

Venerant iam oratores Bohemorum pro conclusione unionis, tractabatur hoc negotium. 9 Apud regem Poloniae intelligimus esse oratores Turcae duos pacem ab eo et medio eius a rege Hungariae petentes; de rege Poloniae nullum dubium est eum pacem cum Turca initurum, de rege nostro nihil adhuc habemus certi. Quamvis vix possim mihi persuadere eum idem, quod patruus fecerit, non facturum. Quid enim aliud agat destitutus ab omnibus, et nunc rege etiam patruo et vicino, in quo solo post Deum et Sacrosanctam Sedem spem ponebat, in hanc pacem

oneris, quod humeri mei ferre possint, iniungetur, libens feram etiam si longe ultra Hispanias mihi esset in servitiis Vestrarum Maiestatum eundum. Et quidem de his ac de negotio Barensi hactenus. Venio ad alia. [3.] Cum pontifex litteras de foedere per Vestram Maiestatem cum Turca inito et de pace cum illustrissimo magistro Prussiae facta perlegisset, et cum ego paucis verbis utriusque rei causas, quas et antea a me audiverat, ei exposuissem, multa mecum et reverendissimo domino cardinali Caesio, 5 qui pro reverendissimo domino cardinale Sanctorum

rei causas, quas et antea a me audiverat, ei exposuissem, multa mecum et reverendissimo domino cardinali Caesio, 5 qui pro reverendissimo domino cardinale Sanctorum IIII 6 nunc absente aderat, est locutus. Quorum omnium illa est summa: sese Vestram Maiestatem de foedere cum Turca inito habere excusatam, neque miraturum, si rex etiam Hungariae Vestrae Maiestatis exemplum secutus idem faciet. Nam et de hoc dominum etiam meum clementissimum idem tractare pontifex non est nescius. Totam hanc rem, quomodocunque cadat, non Vestris Maiestatibus, quae a tot annis hostes

primam mittendi occasionem. Sed quicquid pontifex ex sacri fortasse collegii inductione, nam cum eis est rem communicaturus, scripserit, illam esse sciat Vestra Maiestas pontificis mentem, quam perscripsi et nullam aliam. Utinam clementissimus dominus meus factum Vestrae Maiestatis in foedere cum Turca ineundo sequeretur. Quod si non fiat, timeo, ne omnino actum sit de nobis. Qua de re neque praesens destiti assidue apud eos, ubi id faciendum videbatur, loqui et clamare, neque hinc scribere. Deus det suae maiestati et dominis meis suae maiestatis consiliariis talem mentem, ne illud

domino mihi clementissimo. Interpretatio schedae oratoris domini regis Hungariae per cifram scriptae 1 Si Maiestas Vestra habet aliquam bonam occasionem faciendae pacis cum Turca, fortasse non erit malum, non pendere a spe istius pacis inter Christianos, quae parva est, immo nulla, neque credo aliquid secuturum. In causa est, quod rex Angliae ma nam partem Galliae petit, a quo non poterit separari. Caesar, licet his diebus exorti g fuerint quidam contrarii rumores,

centum confecit. Tantundem Nitriensis, quamquam Syrmiensis ac Diaconensis praesulatus magnis olim regionibus praefuerunt. Nam antequam Turcae Superiorem Dalmatiam occupassent, ultra flumen Sauum iurisdictionem suam late exercebant, fructuumque decimas a colonis, quibus nunc Turca imperat, percipiebant, atque iuxta maximos Hungariae praesules regno auxilia subministrabant. Reliqua Hungarici regni sacerdotia, et numero et commodis haud contemnenda, quae uulgo abbatias et praeposituras nuncupant, paucos admodum

mentis, dum hortatur pugnantes pericula pariter adeundo, dum fugientes reuocat, dum praelium restituit, ab hostibus capitur, uiuusque ad Bazethem Turcarum regem adductus est. A quo neque blanditiis, neque crudelissimae mortis denuntiatione impelli ad perfidiam potuit, quum eum per se Turca diu uerbis fatigasset, uti a Christiana religione ad Machometani ritus deficeret sacra, quo eo milite aduersus Christianos uti posset. Itaque in custodiam ultra Hellespontum missus, ueneno, ut ferunt, ab hostibus est necatus. Atqui inquirenti mihi, quanam potissimum

Bibliographia locorum inventorum

Crijevic, Ilija (1463-1520) [1484, Dubrovnik]: Carmina e cod. Vat. lat. 1678, versio electronica, 7675 versus, verborum 46525, ed. Darko Novakovic [genus: poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - lyrica; poesis - epica] [numerus verborum] [crijev-i-carm-1678.xml].

Bozicevic Natalis, Frano (1469-1562) [1497]: Francisci Natalis Carmina, versio electronica, 3135 versus, verborum 19055, ed. Miroslav Marcovich [genus: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma] [numerus verborum] [natalis-f-carmina.xml].

Niger, Toma [1502]: Divina electio ac tempestiva creatio serenissimi principis Veneti Leonardi Lauretani cum pronostico sui invictissimi principatus, versio electronica, 429 versus, verborum 2723, ed. Giuseppe Praga Neven Jovanovic [genus: poesis - elegia; poesis - panegyris; poesis - epigramma] [numerus verborum] [niger-t-divin.xml].

Brodaric, Stjepan (1490-1539) [1505]: Epistulae, versio electronica., Verborum 166, ed. Petrus Kasza [genus: prosa oratio - epistula] [numerus verborum] [brodaric-s-epistulae.xml].

Crijevic Tuberon, Ludovik (1458-1527) [1522]: Commentarii de temporibus suis, versio electronica, Verborum 118743; librorum 11, capitum 165, ed. Vladimir Rezar [genus: prosa oratio - historia] [numerus verborum] [tubero-comm.xml].

Omnes locos monstra

Preme hic ut KWIC videas