Quod quaesisti inventum est in 11 locis.

Preme hic ut KWIC videas

1.2.18  Decipiens variis tempora tarda iocis;
1.2.19  Et tranquilla mihi spirabant fata, nec umquam
1.2.20   Nostra cupidineus usserat ossa calor:
1.2.21  Quum formosa suis me Sylvia coepit ocellis,
1.2.22   Pressit et insolito libera colla iugo;
1.2.23  Non mihi iam sylvae, non sunt mihi moenia cordi,
1.2.24   Nec capiunt oculos florida prata meos.

capiunt oculos florida prata meos.
1.2.25  Non facit ad nostras agrestis fistula curas,
1.2.26   Iuncta nec argutae consona verba lyrae.
1.2.27  Sola meos etenim praedata es Sylvia sensus,
1.2.28   Maxima nec sine te regna tenere velim.
1.2.29  At, tua dum cupidis complectar colla lacertis,
1.2.30  Tristia non renuam quaeque et acerba pati.

1.11.19  At tu dulce mei me, floscule munus amoris,
1.11.20  Fac memorem Dominae nocte, dieque meae. DE SYLVIA
1.12.1  Dum mihi se facilem nuper mea Sylvia praebet,
1.12.2   Implicat et niveas per mea colla manus;
1.12.3  Mutuaque apprehensis coniungimus oscula labris,

1.11.20  Fac memorem Dominae nocte, dieque meae. DE SYLVIA
1.12.1  Dum mihi se facilem nuper mea Sylvia praebet,
1.12.2   Implicat et niveas per mea colla manus;
1.12.3  Mutuaque apprehensis coniungimus oscula labris,
1.12.4   Oscula, quae Paphiae vix imitentur Aves;

modo non renuat dicere vera, Venus.
3.2.39  Me niveae coepere manus, et pectus eburnum,
3.2.40   Binaque supremum lumina amoris opus.
3.2.41  Denique tota meos predata est Sylvia sensus;
3.2.42   Cui nihil in toto corpore turpe fuit.
3.2.43  Suspicor antiquos mendacia fingere vates,
3.2.44   Quum referunt veterum furta tot illa Deum:

nec ex priscis demum foret ulla puellis,
3.2.56   Ablueret niveos quae tibi vita pedes.
3.2.57  Sydera cur veteres non redditis invida vates,
3.2.58   Nostra quibus primum Sylvia surgat opus?
3.2.59  Aut mihi nunc vires cur non conceditis aequas,
3.2.60  Ut subeant humeri hoc onus omne mei?
3.2.61  Aeternum per me mea Sylvia nomen haberet,

Nostra quibus primum Sylvia surgat opus?
3.2.59  Aut mihi nunc vires cur non conceditis aequas,
3.2.60  Ut subeant humeri hoc onus omne mei?
3.2.61  Aeternum per me mea Sylvia nomen haberet,
3.2.62   Nec foret Aonio notior ulla choro.
3.2.63  Si tamen ingenio, vel si magis arte valemus,
3.2.64   Quicuid id est, Dominae serviat omne meae.

id est, Dominae serviat omne meae.
3.2.65  Sit mihi velle satis, dabit haec fortasse voluntas
3.2.66   Sedula, quod summa vix daret alter ope.
3.2.67  Forsitan et seros mea Sylvia vivet in annos,
3.2.68   Nec gemet alterius nobilitate premi.
3.2.69  Hanc ego Thessalicis volui pervertere Rhombis,
3.2.70   Surgeret in nostro quum nova flamma sinu.

canerem quum puer inter oves.
3.2.73  Huius ego moestis deflevi fata querelis,
3.2.74   Falsa tulit, tantum quum mihi fama nephas.
3.2.75  Denique erit nostris notissima Sylvia libris,
3.2.76   Sola licet veteres invideatis avi.
3.2.77  Interea tu pro meritis mea Sylvia tantis,
3.2.78   Dulcia fige meis oscula mille genis,

tulit, tantum quum mihi fama nephas.
3.2.75  Denique erit nostris notissima Sylvia libris,
3.2.76   Sola licet veteres invideatis avi.
3.2.77  Interea tu pro meritis mea Sylvia tantis,
3.2.78   Dulcia fige meis oscula mille genis,
3.2.79  Et mea cinge tuis formosis colla lacertis,
3.2.80   Et tege me tepido spes mea sola sinu.

ille patri. Alfonsus II.
4.2.3.1  Alter Alonsus adest, cuius Mavortia facta
4.2.3.2   Arguat invicta Sylvia capta manu. Sub hoc Rege tandem expulsis Arabibus debellatum in Algarbiis Lusitanicarum rerum scriptores tradunt. Sancius

Bibliographia locorum inventorum

Pir, Didak (1517 – 1599) [1596]: Cato minor, sive disticha moralia, versio electronica, versus 5366, verborum 40443, ed. Neven Jovanovic [genus: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - ode] [numerus verborum] [didacus-p-cato.xml].