Quod quaesisti inventum est in 100 locis.

Preme hic ut KWIC videas

Hic sunt primi 25 loci inventi. Alios exhibebit nexus in ima pagina.

Ergo simulatque locum sibi divinitus ostensum pervenit, nihil prius sibi faciendum censuit, quam ut templum exstrueret, quod Deiparae in coelum assumptae titulo exornavit. Hoc templum deinde saeculo quarto jam inito Alexander quidam Episcopus veteri solemnique ritu consecravit, cum S. Sylvester Romanum Pontificatum gereret, imperium vero Constantinus Magnus administraret. Joannes autem asperrimae vitae institutum aggressus brevi apud incolas magnam virtutis et sanctimoniae laudem sibi conciliavit. Quocirca celebritatem hominum, famamque sanctitatis ut vitaret, in patriam redeundi

ecclesie secum poterat licite retinere. Sed legatus excusationes Dabralis nullius fore momenti considerans autoritate apostolica sententialiter remouit eum in perpetuum ab administratione ecclesie Spalatensis. 5His temporibus Stephanus Geyze filius per Romanum pontificem coronam regni adeptus, primus rex Hungarorum effectus est, uir strenuus et ad ampliandum christiane fidei cultum ualde intentus, totum regnum suum ita nobiliter episcopatibus, monasteriis et ecclesiis ordinauit tamque copiose dotauit, ut in toto pene mundo uix status ecclesie

de subrogandi electione non potuerunt esse concordes. Quam ob rem uoluntas omnium extitit ad dominum papam legationem mittere, suppliciter postulando, ut Spalatensi ecclesie de pastore ydoneo prouideret. Tandem eorum petitionibus summus pontifex aquieuit, dans eis presulem Crescentium, natione Romanum, uirum ualde egregium et omni preditum bonitate. XVII. Qualiter Hungari ceperunt dominium Dalmatie et Chroatie 1Eo namque tempore rex Suinimirus mortis debitum soluit nullumque sue

4.7.100  Mollia proposito sint modo fata meo.
4.7.101  Magnifici sic alta iubent exempla parentis,
4.7.102  Sic sacer aeternae religiones amor.
4.7.103  Talis Romanum Poenus iurarat in hostem,
4.7.104  Talis in invisos ultor Atrida Phrygas.
4.7.105  Nec prius absistam coeptis, si vita supersit,
4.7.106  Quam pulsus, Phryxi trans mare,

4.14.57  Aequarat Phrygiis venatica dona carinis
4.14.58  Naufragus in Libyco littore Troïades
4.14.59  Hic minor in plurimis numerus confertur, et unus
4.14.60  Romanum cervus spargitur in populum.
4.14.61  Tibri pater, tales Hister tibi mittit alumnos,
4.14.62  Tu tamen hunc salvum, sed cito, redde suis.

Sanctissimo Domino nostro et Sacro Collegio nos recommissos facias, certificando rem nostram minoris esse periculi, quam famae. Vale. – Data Segedini die penultima Decembris. Anno Dom. MCCCCXLVIII. Ad Nicolaum Cracoviensem Decanum, regni et suum ad romanum Papam Eugenium IV. epistola Joannes de Hunyad. Apud Zredna I. c. epist. 39.

Traiani sibi Caesaris nomen praescripsit, ita mea translatio regem praefabitur Matthiam. Nec vero tam insolens mei aestimator sum, ut me Plutarcho philosopho gravissimo, historico fidelissimo, oratori eloquentissimo conferre ausim; at maiestatem tuam non iniuria Traiano conpararim. Quia ut olim Romanum imperium iam degenerans sub eo rursus principe movit lacertos, sic nostris temporibus Christiana res publica paene iam a perfidis hostibus prostrata, tuis sese iterum erexit auspiciis. Quod si bonorum apud te consilia maxime valuerint, si minimum aetati indulseris, si summae omnium de te

legati domum reuocantur. Veneti, de compositione rerum cum Turco spe reiecta, in sequentem annum bello se praeparare statuunt. Mittuntur ergo oratores, primum ad Romanum Pontificem, deinde ad regem Ferdinandum, quatenus eos monerent suaderentque ut ad opprimendum communem hostem pestemque perniciosissimam christianae religionis animum atque uires intendant. Pontifex accepta benigne legatione, se pro uirili sua non defuturum

olim ciuitas in tota Asia celebrata, in qua primum usus chartae ex pellibus caprinis inuentus est: quamobrem et pergamenae dictae sunt. Huius urbis reges maiori parti Asiae imperitarunt, quorum ultimus Attalus Philopater Romanum populum heredem instituit. Nunc uix uestigia quidem tantae urbis apparent. Ager tamen propter fertilitatem frequentibus uicis habitatur. Itaque intempesta nocte Lesbo soluens, ad ulteriora litora summo mane uenit. Expositis equitibus, magna

oppida cepisse. Deinde affirmat Persas equis, uiris satis superque abundare; Persas quoque hasta, ense, sagittis ad pugnam idoneos, caeterum reliqui instrumenti bellici ignaros atque expertes esse. Proinde Pontificem Romanum, Venetos atque alios principes christianos se adire uelle dicit, oraturus uti regem suum tormentis, ad expugnandas urbes et ad summouendum eminus hostem necessariis, iuuarent. Cardinalis ac imperator cum reliquis principibus oratoris uerba benigne accipiunt, et ad

saluti publicum commodum praetulit. Nec dignitates ei defuere quas, quo uehementius fugiebat, citius consequebatur. Nam et ante imperium censuram integerrime administrauit princepsque in Senatu rogandarum sententiarum saepius fuit, et legationibus ad Pontificem et imperatorem Romanum plerunque functus est. Imperium administrans absens frequenti Consilio procurator diui Marci creatus est, quae dignitas prima post

Clementia. Scipio Africanus dicere solitus malle se unum ciuem conseruare quam mille hostes perdere 76 . Lucullus malle se inquit unum ab hostibus Romanum eripere quam omnes sibi res hostium uindicare 6 . Eius benignitas in Amasenos, cum eos ui cępisset 8 . Leo Bizantius: Ego, inquit, ciues a uobis quam uobiscum interfici malo

antequam cognoscere 76. De districto Dei iudicio et quomodo placari possit 145. Probatur futurum Dei iudicium 159. Quod post iudicium mille annis in terra regnabunt electi 160. Signa pręcessura iudicium. Romanum imperium ante delebitur et in Asia summa potestas erit 161. Quomodo imperii uentura sit destructio 162. De aduentu Helię et Antichristi 162. Prophetię 163. De descensu Christi et iudicio 164.

ira percitus, abiecto palio caput in subselia impegit 202. Obsurduerunt aures Alexandri obstrepente ira, cum pro Clyto oraretur 227. Brennus sibi manum intulit prędolore cladis acceptę 248. Teuta regina irata Romanum legatum occidi fecit 261. Numida cum Romano den tibus pugnauit 274. Milonis et Clodii occursus 377. Ignauię sibi obiectę impatiens sibi manum intulit 420. Maximinus ira ardens, ita ut caput parieti

Liberalitas. Caia Tarracia siue Suffecia campum Tyberinum siue Martium populo Romano condonauit. Acca Larentia meretrix Romulum uel populum Romanum hęredem fecit 40 . Herodes Atticus, uir consularis, cuidam turpi homini, qui quod petierat, nisi accepisset, conuitio solebat incessere: Demus, inquit, huic aliquid ęris cuiusmodi est tanquam homines, non tanquam homini.

quod ui ad illam irrumpere uellet. Tribuni mulierem impune dimiserunt et de illo ne cum populo ędilis ageret, intercesserunt 31 . Acca Larentia corpus uulgando tantum pecunię comparauit, ut populum Romanum non depuderet eius esse hęredem 40 . Grammaticus idem: Tolle fornicationem, nullum meretricis decretum erit 51 . Optatos dedit amplexus placidumque petiuit coniugis infusus gremio

377. Qui in Scripturis cęlestibus eruditur 298. Scientia Scripturarum 303. Lectio magis est mentis labor quam corporis 307. Liber unus est quicquid ad Deum refertur 307. Psalterium Romanum, Hebreum, commune. Autores psalmorum XXII Hebreorum libri 308. Psalterium, organum, nablath 320. Lectio uia uitę 322. Quando uidebo cęlos, opera digitorum tuorum 324. Eloquia Domini casta 327.

Mollis in lasciuiam 61. Mulcta. Animaduertit Manlius in filium et uictorem quidem. Animaduertit Brutus in liberos non factos hostes, sed futuros 18. Erixonem, equitem Romanum, memoria nostra, quia filium suum flagellis cęciderat, populus in foro graphiis confodit 21. Qualiter castiganda ciuium delicta 22. Castigatio sincera cum ratione. Legum pręsides in castigando imitentur medicos 47.

Sedechias 366. Memoria. Scriptum in corde 123. Mulier. Varium et mutabile semper 109. Mulieres sanctę 134. Mulieres doctę 134. Romanum regnum Cleopatrę morte destructum 217. Pharao non uult interficere sexum foemineum, quia per se fragilis est 249. Mulieres docentes populum 252.

Thimocares, uel ut Quadrigarius ait Nicias, regem Pyrrhum promisit uenenis necare 23 . Malicia 47 . Metii Suffecii Albani perfidi ę erga populum Romanum poena 118 .
Petitio. Deprecor non solum precor signat, sed etiam detestor uel execror uel depello uel abominor. Item abigo et amolior, uel

dissensio 147, 148 . Philosophi de finibus bonorum et malorum 152 . Causa philosophandi boni finis 153 . Perfidia. Quare Deus Romanum auxit imperium, cum idola colerent? 35 . Merces temporalis pro meritis infidelium 36 . In eos qui dicunt deos a se non propter pręsentem uitam, sed ęternam coli

regis genitura clara, in quo virtutes simul omnes vigent, que singule in omnibus predicantur, in quo Romana fides portum salutis et extructum et sibi expositum speculatur, cuius faustissimo auspicio hostilis nuper evanuit rabies in Romanum tumefacta nomen, quem rerum potentem terrarum ac gencium divum, quicquid celorum testudo premit, expavescit. In hunc itaque doctorum natum centum ora et totidem conferantur voces proiectis veteris fabulositatis figmentis, in

prędicaret, coerceri poterat atque in ipsum, qui uita est, credens mortem non pertimescebat. Contendit cum illis et Syluester pontifex, sed ita felici successu, ut superatos baptizaret. Hic primus Romanum imperium Christo subdidit, Constantino cęsare in fidem recepto. Constantini uero mater Helena, cum esset in Bithynia, ut conuersionem filii audiuit, eidem scripsit se quidem gaudere, quod idola uana reliquerit, sed

applicuisse et sacrificium missale obtulisse pro nauta suo Baraca nomine, quem in scapham descendentem, dum nauis plenis uelis ferretur, rupto fune in medio mari reliquerat et fluctibus obrutum periisse putabat. Cum autem ad Romanum portum uenisset, egressus in littore Baracam sibi obuium habuit et uehementer miratus audiuit eum, dum scapham regendo partim labore, partim inedia iam deficeret, obdormisse et dormienti sibi uisum a quodam panem

tam diri serpentis uenena non perhorrescit, cum etiam in Hieremia scriptum est: Ecce ego mittam uobis serpentes pessimos, quibus non est incantatio. Et mordebunt uos, ait Dominus. Chrisarium Romanum, opulentum quidem, sed scelestum hominem fuisse constat, ita ut diuitiis, an uitiis magis abundarit, incertum sit. Cum autem graui ualitudine quateretur et iam expirans anxiaretur, apparuere illi

Bibliographia locorum inventorum

Toma Arhidakon (1200-1268) [1268, Split]: Historia seu cronica Salonitanorum atque Spalatinorum pontificum, versio electronica, Verborum 40426, ed. Olga Peric [genus: prosa oratio – historia] [numerus verborum] [thomas-hist-salon.xml].

Jan Panonije (1434-1472) [1447, Italia; Hungaria]: Epigrammata et elegiae, versio electronica, 5735 versus, verborum 37748, ed. Sandor Kovacs [genus: poesis - epigramma; poesis - elegia; poesis - carmen] [numerus verborum] [ian-pan-epigr-eleg.xml].

Vitez od Sredne, Ivan (c. 1405-1472) [1448, Servia; Segedinum]: Epistolae duo a. 1448, versio electronica, Verborum 1682, ed. Gyorgy Fejer [genus: prosa oratio - epistula] [numerus verborum] [vitez-i-epist-1448.xml].

Jan Panonije (1434-1472) [1467, Italia; Hungaria]: Serenissimo Hungarorum regi Matthiae epistula, versio electronica, 406 verborum, ed. Acs Pal Jankovics Jozsef Koszeghy Peter [genus: prosa - epistula] [numerus verborum] [ian-pan-epist-matth.xml].

Cipiko, Koriolan (1425-1493) [1477]: Petri Mocenici imperatoris gestorum libri tres, versio electronica, Verborum 16317, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa oratio – historia] [numerus verborum] [cipiko-k-petri.xml].

Marulic, Marko (1450-1524) [1480]: Repertorium, versio electronica, Verborum 315700, ed. Branimir Glavicic [genus: prosa oratio - loci communes] [numerus verborum] [marul-mar-repert.xml].

Gucetic, Ivan (1451-1502) [1493]: Panegyris Wladislao Hungarie et Boemie regi, principi invictissimo dicta, versio electronica, Verborum 743, ed. Fialova, Andela Hejnic, Josef [genus: prosa oratio - oratio] [numerus verborum] [gotius-i-panegyris.xml].

Marulic, Marko (1450-1524) [1496, Split]: De institutione bene vivendi per exempla sanctorum, versio electronica, Verborum 186963, ed. Branimir Glavicic [genus: prosa oratio - tractatus] [numerus verborum] [marul-mar-inst.xml].

Omnes locos monstra

Preme hic ut KWIC videas