Quod quaesisti inventum est in 18 locis.

Preme hic ut KWIC videas

Qualis sit animę status antequam ad corpus accędat, qualis etiam post discessum. De compositione animę 431 . Species et circuitus animarum 432 . Iamblicus et Porphyrius reprobant transmigrationem animę ab homine in bestias et circuitum infinitum 433 . Quomodo intelligitur animas esse ante corpora. Figura animę apud Platonem 433 . Angelos

Demonum genera quinque: cęlestes, ętherei, aerei, aquei, terreni. Sub his orphici 236 . Demones, quorum corpora aliquando uidentur 353 . Ęgyptii, Origenes, Numenius, Porphyrius: multos esse demones, qui ad superiora animos erigunt multosque ad inferiora detorquent; pessimos esse in occidente, malos in septentrionali plaga, bonos in meridionali, optimos in orientali 282 . Demonum natura

150 . Regnum celorum 166 . Hęreticus Valens 40 . Porphyrii inconstantia et error 73 . Porphyrius 74. 75 . Cham hereticos signat 118 . Quod per hereticorum dissensiones fides catholica roboratur 151 .

Parabola. Similitudo 185. Corpus Ioannis sepelitur, caput in disco collocatur. Littera humo tegitur, spiritus in altari honoratur et sumitur 185. Victorinus, Origenes, Dydimus, Porphyrius 191. Tertullianus, uir doctissimus 192. Littera caro, mysterium spiritus 199. LXX fiat, Aquila uere, Symachus et Theodotion amen 200. Alegoria quid sit 207. Officium

Moderata quidem seruitus est, quę Deo exhibetur, immoderata uero quę hominibus. Deus quidem hominibus temperatis lex est, intemperatis uero uoluptas 337 . De sacerdotibus 401 . Porphyrius inquit: animus Deuum inquirendo purus efficitur, Deum imitando fit Deus. Plato ait: Nihil habent homines religione diuinius 413 .
Rex.

papa.] Aureliano: Euticianus pa pa. Priscus cum sociis. Conon cum filio. Reuerianus episcopus. Paulus presbiter cum aliis decem. CLXV milites. Mames puer septennis. Agapitus. Magnus cum conuersis MMDXCVII. Anastasius. Priuatus episcopus. Timotheus presbiter. Porphyrius. Hermes. Sauinianus et Sauina uirgo. Andochius. Tyrsus et Felix. Herculanus. Benignus presbiter. Venerandus. Decio: Saturninus episcopus. Agathon. Macarius Lionius apud Alexandriam. Ibidem Hero. Arsenius. Isidorus et

enim etiam affectus animi, intentio aut voluntas pertinet: de qua verissime dicitur, Quod volluntas et propositum distinguant factum. Paulus coram tota Ecclesia Antiochena duriter obiurgaverat Petrum, quod se metu Iudaeorum a familiaritate gentilium Christianorum subtraxerat. Id non tantum impius Porphyrius exagitavit, sed etiam aliqui Ecclesiastici scriptores: inter quos Hieronymus, nimium vehemens esse iudicavit, et lenire conatus est. Verum si expendantur causae tum efficientes tum finales eius

Ad hoc respondeo: Si omnia sine discrimine velimus transformare in varios sensus, nihil habebit certi Scriptura. Itaque iure reprehenditur Origenes, qui omnia, quantum libet simpliciter dicta, tamen in allegorias transformat. Haec interpretandi ratio maxime labefacit autoritatem Scripturae. Nam et Porphyrius hoc nomine irrifit Christianam doctrinam, et scripsit eam nihil habere certi: siquidem non aliter atque fabulae poetarum, in aliot quosdam sensus, praeter Grammaticum, omnia transformanda essent. Itaque plerunque uno sensu Grammatico contenti esse debemus, ut in praeceptis et

ea audacia Scripturarum authoritatem. Statim enim suspicantur iuditores, nihil certi Scripturam in se habere: et liberum esse, ad quemvis locum quamvis assuere interpretationem. Quam ob causam Porphyrius nostrae religionis doctores irridebat: Iulianus itidem invidiosissime nostris exprobrabat. Semper revera oportet dispicere, quemadmodum diximus, ubi fieti illud postulet necessitas, vel suadeat utilitas. Si ulla in re, certe in hac, sobrios parcosque esse decet.

Minuitur sane haud parum apud istos Scripturae autoritas: et quicunque vident eam propemodum fabularum poeticarum more adeo varie exponi, opinantur protinus, modicum aut nihil in ea esse solidae doctrinae, nec non quam in partem libuerit pro disceptantium adfectu posse pertrahi. Quo nomine Porphyrius et Iulianus, religionis nostrae doctrinam universam conati sunt per calumniam in contemptum adducere. Et apud doctos passim male audit Origenes, quamvis in figurandis allegoriis minime durus. Reprehensionem incurrit etiam Ambrosius, quem apparet alicubi oblique perstringi ab Hieronymo,

tum in concinnitate numerorum aliisque superfluis et quasi meretriciis ornamentis sese nimium iactantem, tum etiam alio qui aliam omnem multiplicemque eruditionem ambitiose ostentantem. In quorum priore omnem modum excessit Isocrates: in posteriore vero Plutarchus in Philosophicis, Lucianus, Porphyrius, et inter Christianos Clemens: quales et hoc tempore plurimi sunt, qui nihil non eruditionis in quacunque materia ostentant, omniaque scire videri volunt: nec admittunt esse eruditum scriptum, quod non habet multa Graeca, multa poetarum dicta, multasque ac raras historias insertas.

Pontificiae religionis primum principium 437. synodi normae quod sit evidentissimum iudicium 426 pontificios linguarum cognitionem omni studio impedire 387 populare docendigenus quale 399 Porphyrius quare doctrinam Christianam irriferit 46. 47. etc. positivi ratio apud Hebraeos 140 potentia dominans in homine 376 potentialis modus quomodo explicetur 193

Sed Magorum princeps iste Zoroaster, Persane fuerit, an alia e gente, in dubium videtur verti posse. Plinius namque, et Laertius, Persam eum faciunt, Pletho, et eum secuti Ficinus, Steuchus, et alii recentes authores Chaldaeum existimant. Chaldaeos autem, a Magis, quorum caput fuit Zoroaster, Porphyrius tum apud Proclum, tum in vita Pythagorae disterminat. Ioannes vero Picus, hos utrosque confundit, dum ad Ficinum scribens, gloriatur se Chaldaicos quosdam libros invenisse his verbis: Chaldaici hi libri sunt, si libri sunt, et non Thesauri. Audi inscriptiones Patris Ezre, Zoroastris,

Plinio potioribus utamur. Inter quos summus Plato, Magiam Deorum cultum esse affirmat, cum scribit, mageian te didaskei Magiam docet Zoroastri, filii Oromazi. Est autem hoc Deorum cultus. Porphyrius autem in hunc modum: Para gemhen… Apud Persas vero, qui circa divina sunt sapientes, eorumque cultores, Magi appellantur. Hoc enim significat eius regionis propria dialecto Magus. Ioannes quoque

reduces fieri possumus. Multa quoque de Magorum abstinentia, castitate, ac veluti poenitentia, referuntur, non absimilia ab iis, quae in heremis sancti patres christiani narrantur egisse. Ut non immerito Apollinis oraculum quamuis plerumque mendax, in hoc vere pronuntiasse videatur. Id quod Porphyrius, referente Eusebio, retulit Chaldaeis quae vera esse sapientiam, tantum Hebreisque ipsis concessum agnoscere pura, aeternum qui mente colunt Regemque Deumque . Itaque haec prima, praestantissimaque Magiae pars, non aliud est, quam Theologia, et

dicunt esse superis cum inferioribus et maxime quae sub luna sunt. Restituunt vero in pristinum animas, secundum mensuram propriarum purgationum, in totis mundi regionibus. Quasdam etiam supra mundum reducunt. Horum autem dogmatum plurima et Aristoteles et Plato susceperunt. Plotinus vero et Porphyrius, et Iamblichus, et Proclus, omnia sunt secuti et tamquam divinas voces, ea susceperunt. In alio Exemplari, ita se habet Eiusdem per

Reducunt vero animas post obitum, secundum mensuram propriarum purgationum in cunctis mundi regionibus. Quasdam etiam supra mundum attollunt et media ipsas constituunt, impartibilium et partibilium naturarum. Horum vero dogmatum pleraque et Aristoteles, et Plato susceperunt. Plotinus vero, et Porphyrius, et Iamblichus, et Proclus omnia sunt secuti, ut divina voces ea sunt amplexati. Finis Ideo, et manere semper impigrae vertigini, omnibus per gratiam largitur,

Mlouoth hebraice vel phoenicie, seu Naphschon Malcjon syriaca inflexione, sunt animac plcnae , seu quibus expletum est vitae tempus. Porphyrius etiam antrum illud seu nymphaeum in Odysseac lib. xul, de quo sic Homerus:

Bibliographia locorum inventorum

Vlacic Ilirik, Matija (1520-1575) [1581]: Clavis scripturae sacrae, pars secunda, versio electronica, 600000 verborum, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa - tractatus; prosa - vocabularium; poesis - elegia; poesis - epigramma] [numerus verborum] [flacius-m-clavis-2.xml].

Petric, Frane (1529-1597) [1591, Ferrara]: Zoroaster et eius CCCXX oracula Chaldaica Latine reddita, versio electronica, Verborum 7671, ed. Erna Banic-Pajnic [genus: prosa oratio - tractatus; prosa oratio - versio] [numerus verborum] [petric-f-zoroaster.xml].

HesiodusZamanja, Bernard (1735-1820) [1785]: Hesiodi Ascraei opera, versio electronica, 2747 versus, verborum 58425 [genus: poesis - versio; poesis - epica; poesis - elegia; poesis - carmen; prosa - epistula; prosa - commentarius] [numerus verborum] [zamagna-b-hesiod.xml].