Quod quaesisti inventum est in 20 locis.

Preme hic ut KWIC videas

50  Cui quidem nullum est fere comparandum
Sęculum, raro positum supremi
Munere diui.
Nulla uotiuis precibus sit absens
Cura, libertas quoniam beata
55  Parta Polono est, decus at patensque
Gloria regi
Vt mei multum domini uoluptas,
Hosce qui splendens celebrat triumphos,
Duret, ac tarde repetat, precamur,
60   Lętus Olympum.

Nulla utique inter ciues uni ac eidem modestissimo principi subiectos oblata dissensionis occasione, uerum iisdem animis, atque eadem uoluntate communibus uiribus patriam defensuri fuissent, publicasque iniurias ultum issent, quamquam Polono hoste amoto, quum procul dubio nemo ausus esset Hungaris fieri iniurius, nihil fuisset ab hoc regno propulsandum. Huius ergo furor Hungaros inter se commisit, manusque nostras ciuili atque cognato perfudit sanguine. Huius furor Austriam nobis magna Hungarici

Iam regno externis hostibus uacuo optimates, de pacis conditionibus a Maximiliano dictis deliberaturi, conuentum nobilium Budam indicunt, multo grauius quam antea ferentes Alemanis se diutius esse obnoxios ex pace inconsulto senatu temere facta, Polono hoste magna gloria finibus Hungaricis submoto. Statuto igitur die pro se quisque magno apparatu atque ingenti comitum clientiumque turba frequentes Budam conueniunt. Nec Boëmiae proceres, quo regi gratificarentur (nempe in ditione Vuladislaui tunc erant), huic abfuere concilio.

ante dictum est, illis intercedit, seruire unquam in animum induxerint, quum utraque gens illos bello saepius tentasset. Tales ergo non ui cogendi erant, uerum beneficiis conciliandi, atque mercede potius in partem quam in ditionem trahendi. Praeterea summae dementiae fuit cum Polono, tantummodo tyrone milite laborisque intolerantissimo, Turcas, gentem in armis duram, crebrisque expeditionibus exercitatam, bello lacessere, non deductis prius in societatem Hungaris, qui quidem soli fere hac tempestate cum Turcis pugnare nouerunt, eo quod insito quodam

solo, sed pro suis sedibus inter Aemum et Rhodopen coactus sit cum his decertare. Eo enim usque Hungari duce Sigismundo Caesare progressi tandem, nescio quo fato, ibi a Turcis callido hoste fere uictores profligati sunt. Habuit praeterea bellum Homurathes cum Wladislauo Polono, qui post Alberthum Sigismundi generum regnum Hungariae obtinuit. Qui quidem, Romani pontificis suasu, rupto foedere ac per inducias infelici euentu cum Turcis pugnauit. Nam dum inter dimicandum in castra hostium pro uictore sese gerens

se tenuit, sed Selynes quoque, superbissimus Turcarum rex, legatos gratulatum pacemque petitum ad Sigismundum misit. Quandoquidem Polonorum amicitiam non minus sibi quam Hungarorum necessariam censeret, propterea quod regem Hungarum, utpote ex fratre Sigismundi natum, non modo cum Polono foedere, sed etiam sanguine iunctum haud ignorabat, cum quo sane pacem habere, ut supra demonstratum est, magnopere cupiebat, quoad cum Ismahele Sopheno debellatum foret. Atque eo magis Selynes cum Polono amicitiam facere optabat, quia compertum habebat Lodouicum,

quod regem Hungarum, utpote ex fratre Sigismundi natum, non modo cum Polono foedere, sed etiam sanguine iunctum haud ignorabat, cum quo sane pacem habere, ut supra demonstratum est, magnopere cupiebat, quoad cum Ismahele Sopheno debellatum foret. Atque eo magis Selynes cum Polono amicitiam facere optabat, quia compertum habebat Lodouicum, Hungarorum regem, qui tunc puer admodum erat, omnia ex praescripto patrui atque eo auctore agere, nec Hungaros sine Sigismundo, aut illius iniussu noui consilii quicquam capturos.

– in longitudinem 7 cm – sunt illegibiles. 50 Desideratur in longitudine 2 cm locus litterarum circiter quinque. Ferdinando pacem non negat, sed ita: Ferdinandus prius libere in Hungariam permittat, deinde Polono et Venetis sit amicus, postremo regi Christianissimo reddi curet. Ferunt additum in responso illo [nescio?], quid et de pontifice Romano – quae quidem nisi Ferdinandus faciat, bellum sibi paratum esse intelligat. Ferdinandus nihil iis belli rationibus

nunc dicimus) urbem
2.368  Interno sinui impositam, ferus occupat hostis.
2.369  Altera pars, quinque et viginti millibus aucta,
2.370  Sicum (quod Sibenik voco jam) ducente Polono
2.371  Vezire obsessum gratìs oppugat: et isthinc
2.372  Propitiis Superis magna cum clade recessit;
2.373  Immemor; hìc etiam frustratos antè labores.

Anonymi enim et Thurocziani Annales historicum tantum testimonium praebent. 7 De inaugurali iuramento ego unicum habeo datum quod Andreas Secundus illud nuncupaverit. 8 In secunda periodo habeo tantum de Carolo Primo, de Alberto, de Uladislao Polono, de Mathia Primo et Uladislao Secundo. 9 Ipse Mathias non in comitiis, sed, cum Budam ingrederetur, iuravit. 10 De his ipsis, si Verboczii testimonium demas, nullum adest pragmaticum argumentum quo ostendi possit eos ad decretum Andreae Secundi

329-a et 244. 15 (d) Ibidem pag. 245-a. § 58 1 Caeso ad Varnam anno 1449. Uladislao Polono, Ladislao vero Alberti regis posthumo, cujus haereditarium jus status jam anno 1439. agnovisse §-o 55-o docuimus, adhuc minorenni et sub potestate Friderici imperatoris una cum corona extra regnum constituto regnum primum defectus potestatis executivae casum hac

vulgus minus notarum, indagator diligentissimus, Slavicae gentis historiam, ejusque linguae dialectus varias, ideo, quia plerisque ignotae prorsus erant, a pueritia mea mire amavi. Anno 1770. prima linguae Polonicae rudimenta a magistro Polono didici. Mox, anno insequenti Halae Saxonum tria specimina eruditionis meae Slavicae edidi, nimirum: Dissertationem de Barangis in aula Byzantina militantibus, De origine Slavica vocis caminatae, atque

213  Prudens consilium nec dixeris esse, relictis
214  Rebus si propriis, alienas quaerere pergas.
215  Hinc memorare ausim, tibi mox cum rege Polono 215
216  Optatae studeas componere foedere pacis.
217  Es nempe expertus duro in certamine testis,

201  Pro speculo huic clypeus, thorax pro flore rosarum.
202  Hasta acui, fuso gladius successit acuto.
203  Venerat auxilium latura, ut ab hoste Polono
204  Victrices Caesar palmas cum laude referret.
205  Ceu rosa vulnificus circum micat obsita spinis,

sive dolo fidens nanciscier ipsum.
128   OSMANUM interea succendit nosse cupido,
129  Ictum an sit pacis foedus cum rege Polono,
130  Esse morae et caussam legatum credit inertem. 130
131  Nulla illi hinc requies, veniet num protinus ALI,

tonuit quin voce tremendâ.
65  Magna Inferna gravi torpent cur regna veterno? 65
66   OSMANUS cecidit victus, si marte Polono,
67  Nostrum equidem damnum, sua non iactura putanda,
68  Nostra etiam clades, et nostrum dedecus horrens.

116  Haud equidem, rapidi partes properemus in omnes,
117  Flammaque sit restincta, prius quam flagret ubique,
118  Othmanidum Caesar demisse a rege Polono
119  Exposcit pacem, legatos, munera mittit,
120  Et veniant metuens sibi ne mage tristia damna, 120

155  Sic illi placido, comi et sermone reponit. 155
156  Angulus anne aliquis mundi, cui cognita virtus
157  Sit tua non plene, bello tentata Polono?
158  Ac veluti centum tua dextera stringeret enses,
159  Quaeque secans, caedens stravisti obstantia claustra.
160  Hoc vidi hisce

248  Sublevat, et vires amissas sufficit illi.
249  Exutum hinc humili, quo tunc tegebatur, amictu,
250  Indui eum voluit splendentem more Polono, 250
251  Pallium et auratum tergo super addere, donum
252  Quod fuit OSMANI, quaesiti et pignus honoris.

210  Pro te mente sedet, ceu vis, occumbere morti. 210
211  Gramina pascit ovis, caecis atque abditur antris.
212  Ille ego, servavi qui temet ab hoste Polono,
213  Aucupor haud laudes, egi prout ipse tenebar,
214  At posthac alios, et me in certamine nosces.

Bibliographia locorum inventorum

Crijevic Tuberon, Ludovik (1458-1527) [1522]: Commentarii de temporibus suis, versio electronica, Verborum 118743; librorum 11, capitum 165, ed. Vladimir Rezar [genus: prosa oratio - historia] [numerus verborum] [tubero-comm.xml].

Vrancic, Antun (1504-1573) [1532]: Memoriale Antonii Verantii de statu rerum Hungaricarum a morte regis Ludovici II. usque ad finem anni 1529, versio electronica, Verborum 1364, ed. Bessenyei Jozsef [genus: prosa oratio - historia] [numerus verborum] [vrancic-a-memoriale-1532.xml].

Ritter Vitezovic, Pavao (1652–1713) [1703]: Plorantis Croatiae saecula duo, versio electronica, 2815 versus, verborum 19809 [genus: poesis - epica; poesis - elegia; paratextus prosaici] [numerus verborum] [vitezov-ritter-p-plorantis.xml].

Skrlec Lomnicki, Nikola (1729-1799) [1782]: Operum omnium tomus II, versio electronica, Verborum 46753, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa oratio - epistula; prosa oratio - oratio; prosa oratio - tractatus] [numerus verborum] [skrl-2.xml].

Skrlec Lomnicki, Nikola (1729-1799) [1790]: Operum omnium tomus III, versio electronica, Verborum 71764, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa oratio - tractatus] [numerus verborum] [skrl-3.xml].

Baricevic, Adam Alojzije (1756-1806) [1793]: Epistulae XVI invicem scriptae, versio electronica, Verborum 7902, ed. Luka Vukusic [genus: prosa oratio - epistula] [numerus verborum] [baricev-aa-epist-penzel.xml].

Gundulic, IvanGetaldic, Vlaho (1588-1638; 1788 - 1872) [1865]: Osmanides, versio electronica, Verborum 42047, 5086 versus, ed. Neven Jovanovic Juraj Ozmec Zeljka Salopek Jan Sipos Anamarija Zugic [genus: poesis epica; poesis versio; paratextus prosaici; carmen heroicum] [numerus verborum] [getaldic-v-osmanides.xml].