Quod quaesisti inventum est in 83 locis.

Preme hic ut KWIC videas

Hic sunt primi 25 loci inventi. Alios exhibebit nexus in ima pagina.

quam Deum. Nemo quippe moleste fert sibi quippiam ab eo auferri quem amplius quam se adamauit. Vnde et inter ueros amicos in prouerbium uenit: 'Amico de manu amici etiam uenenum dulce est'. Quod dictum Alexandrum retulisse ferunt Philippo medico potionem offerenti qua hilari uultu suscepta et epistula, qua medicus a Parmenone proditionis insimulabatur, ab rege medico tradita his uerbis: "Accipe, Philippe, epistulam, quam ueri nuntiam esse non credo; quae etiam si

Vera amicicia una in duobus corporibus anima 233 . Heraclienses Atticos ex hostibus sibi amicos efficiunt beneficio plusquam armis usi 245 . Xenophanes a Philippo missus ad Hannibalem foederis ineundi gratia incidit in Romana pręsidia et dixit se ad senatum missum conciliandę cum eo amicicię causa, dimissus abiit, quo uolebat 281 . Marcus Liuius cum Tiberio Nerone consules

Accusator. Infames rei quibus de causis absoluti uel damnati, liber VIII, caput I. Ab accusatione abstinendum, quando ex ea plus mali oriturum iudicamus, liber VI, caput II. Mulier a Philippo damnata, "prouocarem, inquit, ad Philippum, sed sobrium", eodem. Superbia Memmii accusatoris effecit, ut Fuluius Gabinus reus iam damnatus absolueretur, liber VIII, caput I. Valerii Valentini

III. II: Mulierculas oneratas peccatis, quę ducuntur uariis desideriis, semper discentes et nunquam ad scientiam ueritatis peruenientes III. Magus. ACTVVM: Simon magus dementabat Samaritanos. Deinde illis a Philippo baptizatis et ipse baptizatus est VIII. APOCALYPSIS: Veneficis pars in stagno ardeoti .XXI. Mandata. AD HEBREOS: Viuus est enim sermo Dei et efficax et penetrabilior omni gladio

est quam consumi eam, ubi non possit ostendi 58 . Dioxippi et Horatę singulare certamen 59 .
Medicus. Philippo medico multum fidens Alexander 3 . Alexander Philippi curatione conualuit 4 . Remedium allatum Ptolomeo per quietem 60 .

ignem se et sua deiiciunt, cum a Poeno expugnarentur 265. Item Astrapenses a Romanis obsessi 298. Scipio filium gratis recipere captum noluit ea lege, ut Antiocho pacem a Romanis conciliaret 315. Theoxena se et nepotes occidit, ne Philippo ludibrio essent 321. Emilius aurum contempsit 324. Mumii continentia, ut ex Corinthiaca pręda nihil attigerit 333. Numantini se et sua perdunt, hosti prędam inuidentes 336.

eodem. Mortem minitanti Lysimacho Theodorus Cyreus audacter respondit, quod cantaridis uim haberet. In crucem agi iussus: Nihil refert, inquit, humi an sublime putrescam, liber VI, caput II. In periculo capitis Socrates grauitatem seruare quam uiuere maluit. Lacedemonii Philippo responderunt, siquid morte grauius imperaret, mortem se pręlaturos, caput IIII. Mendacium. Qui mendacio nobilitatem prę se tulerunt, liber IX, caput XVI. Papirius Cursor quomodo pullarii fallaciam puniuit et deum iram in fauorem

Risus. Iocus quando et qualis debet esse 96 . Iocandi genus duplex 96 . In Lucio Crasso et Philippo multus lepos. In Caio Lelio multa hilaritas 97 .
Religio. Cultus deorum est optimus. Superstitio unde dicta. Item religio

eos terrigenę adorirentur, ibi mansuros. Circa Amaxatum noctu a muribus infestati ibi sedem posuere appellauereque Idam 235 . Victor. Parua manu multitudo cęsa 75 . Demetrius Philippo: Quin has, inquit, urbes etc. Vtroque enim cornu bouem continebis 144 . Xerxes profligatus 157 . Calcas augur a Mopso superatus moritur

Vase ferventis saliens olivi,
30  Gloriam rerum domino canebat.
Denique egressus niveo tropheo
Ipse quiescit. DE DIVO PHILIPPO
Gentibus Iesum cupidis videre
Curat, ut tandem videant, Philippus.
Auream cuius faciem peroptat
Cernere mundus.
5  Turba iam Christo duce copiosa

et nostrae fidei satisfit."
Credulus condam modicum Philippus
20  Verba movebat.
"Filium cernens videt et parentem.
Semper aequali gradimur triumpho."
Christus has tales voluit Philippo
Reddere voces.
25  Post dies Christi volitantis omnes
Tunc super caelos dapibus polorum
Quattuor lustris miseros Philippus
Pavit homones.

miraculorum operationibus confirmasset, Samaria uerbum Dei accepisse dicitur et ad baptismum simul uenisse. Nonne ideo, quia maiora quędam certioraque in discipulo Domini deprehendit quam deprehenderat in mago? Qui ubi se Philippo longe inferiorem uidit, et ipse credere se dixit, baptizari uoluit, non fidei ardore, sed operum, quę ipse facere nequibat, cupiditate, ratus recepto baptismate se etiam ęque grandia admirandaque facturum.

Tunc et Origenis pater Leonides pro confessione Christianitatis mortem sustinuit et uitam inuenit. Maximino quoque regnante persecutionem passa est Ecclesia. Non pauci sacerdotalis dignitatis uiri tunc sunt interfecti. Philippus cum filio Philippo Romę imperauit, anno ab Vrbe condita millesimo; primus ex Romanis imperatoribus (ut quidam aiunt) Christianus fuit. Philippis uero patre ac filio interemptis regnauit Decius Pannonius, qui commota in Christianos persecutione

Apuliae urbibus; Maximiliano imperatori a Venetis transitus negatur; Germani ad Tridentum consistunt; Veneti plurima loca Carnico atque Istrico agro occupant, sed aucta potentia aliorum in se odium excitant. Interea Ferdinandus, Hispanorum rex, Philippo, Belgarum ac Morinorum duce, Maximiliani Cęsaris filio, genero ipsius regis, ab Hispanis principibus in Ulteriorem Hispaniam accito, praetextu regni Neapolitani uisendi cum quadraginta circiter nauium classe Neapolim uenit. Non enim sese in Tarraconensem Hispaniam,

antequam Galli et Hispani, hi regnum Neapolitanum, illi Mediolanense, non magis armis quam cognationis iure obtinuissent, toti fere Italiae moderabantur: tantum sane ualebat Venetorum consilium aduersus reliquos Italos ignauia simul ac discordia eneruatos. Itaque Philippo Morino intra paucos dies febri extincto, quem diximus ab Hispanis principibus regem designatum in Ulteriorem Hispaniam accessisse, Ferdinandus re, quae ad Apuliae urbes Venetis oppignoratas spectabat, infecta, Hispanias repetiit, reuocantibus eum his ipsis, qui

Parii, quos Pharum edificasse Strabo auctor est, Cycladibus insulis, ut Plinius inquit, Pli. lib. IIII. ca. XII. (266) connumeratur) ferociter est depopulatus. Regno deinde pulsus Philippo, regi Macedoniae, diuersa praelia praesertim contra Etholos gerenti in consiliis et bello sic astitit, ut magnam cum Arato, duce Acheorum, Aratus dux Acheorum. eiusdem gloriae partem (ut Polybius astruit) Poly.

9.321  En ait ad Christum, populus labat iste famescens,
9.322  Corpora dic curet dimissa per oppida turba,
9.323  His et enim impendent desertis uallibus umbrae.
9.324  Respondit soli lingua tentante Philippo.
9.325  Vnde graui huic populo Cererem mercemur alumnam?
9.326  Dixerat hoc operis non nescius ipse futuri.
9.327  At iuuenis non bis centum denaria panis
9.328  Sufficiunt, ut des paruas

originem etiam locorum ascribit. Sed fallitur; quia veterum est utrumque opus, obscurum tamen judicatu, Graecorum ne, an Thracum, an Macedonum, an Romanorum existat, quod argumentum nullum aderat, ex quo id perspici potuisset. Nisi si Philippo patri Alexandri Magni ascribatur, qui Philippos seu mavis, Philippopolim, aut Trimontium, trino enim nomine utitur, urbem proxime condidit, idque partim contra hostes, partim propter utilitatem vectigalium, quae a mercatoribus

praeterito, ad pagum Govedar, ripae Govedar. Strymonis junctum promovimus, atque ibi noctem consumpsimus. Die Augusti XV. e pago Govedar Philippos, 15. quae etiam Philippopolis a Philippo conditore dicitur praeterimus, et ad pagum Cognuus Cognuus. nominatum promovimus, quod ibi eo die et nocte hospitari malo conductorum ingenio non fuimus permissi. Mediam tantum pertransivimus. Verum

fundi lacus quam cursum dirigat. De quibus tamen lacubus nihil nobis affirmavere incolae. Nec his angustiis longiore spatio detinetur, quam bidui, summis eidem Hemi jugis incumbentibus, quae Philippo olim regi Macedonum conscensa, curiose etiam peragrata sunt. Evolutus dehinc e montium claustris, jugum, quod barbari Illyricae nationis Vetren, nos ventosum dicimus, uti supra est memoratum, in laeva dimittit, in dextra vero eos

ἂν ἡγοῦμαι δύνασθαι χεῖρον ἢ νῦν διατεθῆναι. Hoc est; Cum multae, Athenienses, orationes in omni fere consilio de iis iniuriis habebantur, quae non vobis modo, sed reliquis etiam Graecis a Philippo, ex quo pacem fecit, inferuntur; cumque certum mihi plane sit, dicturos esse omnes, etsi re non idem praestent, oportere tum verbis, tum vero rebus ipsis prospicere, ut ille abstineat ab iniuria, meritasque poenas luat: eo deducta proiectaque

qua Philippus contra eos quos umquam superavit, usus est, quamque alii etiam experti sunt; humanitatis autem, quam ille apud vos simulabat, qua reliquas sibi res subiecit, vos, quod faustum felixque sit, fructum tulistis . Praeterea ubi eos qui res Philippo prodidissent, omnium Graeciae calamitatum auctores fuisse ostendit; haec ad verbum scribens ‘καίτοι νὴ τὸν ῾Ηρακλέα καὶ πάντας θεούς, εἴ γ' ἐπ' ἀληθείας δέοι

nuper digressus ab oris;
246  Ille Tagi de fonte bibit, illi alta Toleti
247  Moenia nota nimis, dum magna negotia solus
248  Sustinet et regi perfert mandata Philippo.
249  Proximus huic curis paribusque Thudisius annis
250  Ingreditur, cui frontis honos, cui nobile pectus
251  Nescio quid magnum promittit. Serior aetas
252  Quique dies aderunt uatem non uana

Tamen Z: minabantur. Res Veneta in maximum discrimen deducta erat. Tamen...D Tamen Summus Pontifex Pius V. opera Marci Antonii Columnae nutantes Venetos confirmavit, et ad confoederationem suam una cum Hispaniarum Rege Philippo II contra Turcas optimis conditionibus vix post Idus Maii protraxit protraxit Z: pertraxit D . Segniter quidem ea confoederatio compacta est cum ab anno praeterito de ea captum fuerit

Olympum
Urbs memor haec Divae parta trophaea dicat. Post haec litteris Archidiaconi certiore facto de incolumitate nostra, et de recessu totius hostilis classis ex Adriatico sinu Iacobo Foscareno, et Philippo Bragadeno, quorum alteri terrestrium, alteri maritimarum rerum Illyrici a senatu cura demandata fuerat, et transmisso ab eis tunc primum hoc felici nuntio ad senatum non tantum trepidatio universi sinus

Bibliographia locorum inventorum

Marulic, Marko (1450-1524) [1480]: Repertorium, versio electronica, Verborum 315700, ed. Branimir Glavicic [genus: prosa oratio - loci communes] [numerus verborum] [marul-mar-repert.xml].

Sizgoric, Juraj (c. 1445-1509?) [1487]: Odae de apostolis, versio electronica, 526 versus, verborum 2640, ed. Veljko Gortan [genus: poesis - oda; prosa oratio - epistula] [numerus verborum] [sisgor-g-odae.xml].

Marulic, Marko (1450-1524) [1496, Split]: De institutione bene vivendi per exempla sanctorum, versio electronica, Verborum 186963, ed. Branimir Glavicic [genus: prosa oratio - tractatus] [numerus verborum] [marul-mar-inst.xml].

Marulic, Marko (1450-1524) [1520]: De ultimo Christi iudicio sermo, versio electronica, Verborum 16879, ed. Branimir Glavicic [genus: prosa oratio - sermo] [numerus verborum] [marul-mar-ult-iudic.xml].

Crijevic Tuberon, Ludovik (1458-1527) [1522]: Commentarii de temporibus suis, versio electronica, Verborum 118743; librorum 11, capitum 165, ed. Vladimir Rezar [genus: prosa oratio - historia] [numerus verborum] [tubero-comm.xml].

Pribojevic, Vinko (mortuus post a. 1532) [1525, Hvar]: Oratio de origine successibusque Slauorum, versio electronica, verborum 14680, ed. Veljko Gortan [genus: prosa oratio - oratio; poesis - epigramma; poesis - carmen] [numerus verborum] [pribojev-v-or.xml].

Bunic, JakovCortonus de Vtino Minorita, BernardinusPetrus GalatinusColonna Galatino, Pietro (1469-1534; m. post 1539.) [1526]: De vita et gestis Christi, versio electronica, 10155 versus; verborum 68245, ed. Neven Jovanovic [genus: poesis - epica] [numerus verborum] [bunic-j-vgc.xml].

Vrancic, Antun (1504-1573) [1553]: Iter Buda Hadrianopolim, versio electronica, Verborum 10368, ed. Laszlo Szalay [genus: prosa oratio - itinerarium; prosa oratio - diarium] [numerus verborum] [vrancic-a-iter.xml].

Dudic, AndrijaDionysius Halicarnassensis (1533-1589) [1560]: De Thucydidis historia iudicium... A. Duditio interprete, Verborum 18906, ed. Petra Sostaric [genus: prosa - epistula; prosa - versio] [numerus verborum] [dudic-a-thucydid.xml].

Pir, Didak (1517 – 1599) [1563, Ferrara]: Ad Paulum, versio electronica, Verborum 3486, versus 526, ed. Neven Jovanovic [genus: poesis - epistula; poesis - epigramma] [numerus verborum] [didacus-p-paul.xml].

Rozanovic, Antun (1524-1594?) [1571]: Vauzalis sive Occhialinus Algerii Prorex, Corcyram Melaenam terra marique oppugnat nec expugnat, versio electronica, 15122 verborum, 255 versus, ed. Nives Pantar [genus: prosa oratio - historia; poesis - ode] [numerus verborum] [rozan-a-vauz.xml].

Omnes locos monstra

Preme hic ut KWIC videas