Quod quaesisti inventum est in 21 locis.

Preme hic ut KWIC videas

APOCALYPSIS: XII Portę ciuitatis XII apostoli XXI.
Auxilium. ACTVVM: Paulo in nocte apparuit Macedo dicens: Transiens in Macedoniam adiuua nos XVI.
Antichristus. AD THESSALONICENSES II: Nequis uos seducat ullo modo; quoniam nisi uenerit discessio

nocitura erant occultauerat, auaritia scrutari coepit sufossa terra 55 . Nulla auaritia sine poena est etc. 57 . Post Darium et Indos pauper est Alexander Macedo; quęrit quod suum faciat etc. 59 . Nulla contenti pecunia, nulla potentia 60 . Quid refert, quantum illi in arca, quantum in horreis lateat, quantum

quid denique ipsorum agone fortius et constantius, qui viventes in carne plantaverunt eam sanguine suo? Quod in re militari salutis ratione nec Pyrrhus nec Hannibal nec Fabius Maximus nec M. Marcellus nec ipse Iulius Caesar nec Alexander Macedo apud historicos effecisse legitur. Optime itaque meriti de militanti ecclesia optimam in sacris merentur gloriam et praecipuam. Quo circa satis fui admiratus, quod huiusmodi athletae dei odas peculiares intra

docendi operam debemus exibere, a quibus ultro inuitamur. Iam enim se institutionibus nostris pro sua uirili obsecuturos polliceri uidentur, dum inuitant. Hinc est, quod Paulus transire maturauit in Macedoniam, cum uir Macedo in uisu apparens ei suppliciter poposcit, ut eo ueniens ipsos adiuuaret. Non petit auxilium, qui non agnoscit periculum. Quis autem petit nisi is, qui periculo liberari cupit? Multis tandem urbibus

puellae delectati simplicitate hilariter una cum hospitibus illum diem duxere, ignari quam magnam pestem ille iocus filiae esset allaturus. Postero die Rhacusani mercatores spe maturae reuersionis puellae iniecta abeunt. Non ita multis post diebus quidam item Macedo, qui rem pecuariam exercebat, inter eius generis homines satis diues, accedit ad hunc uirum, quem diximus Rhacusanos hospitio accepisse, filiamque eius, eam ipsam, quae Rhacusanum adamabat, procatur. Pater consulta uxore, utpote cum qua communem eam filiam habebat,

duos et septuaginta. Selynes in Asiam contra Achmetem fratrem properat; exercitum hoste non inuento Prusam in hyberna reducit; milites in hostico relicti fratris insidiis caeduntur; Mustapha Macedo perfidiae suae poenas soluit. Iustis regi factis Selynes Corghutem fratrem, fide data, quam mox Turcaica religione praestitit, incolumem conseruaturum, ad satrapaeam suam in Lydiam

quam mox nefaria proditione fefellerunt, militibus adscripti sunt; dux in cohortem etiam amicorum recaeptus. Quo tempore haec in Asia gerebantur, erat apud Selynem uir dignitate primus Mustaphas nomine, Macedo natione, auaritiae ita deditus, ut nihil fere esset apud ullam gentem tam sanctum, quod ille oblato precio non contemneret. Qui quum animaduertisset Selynem his ualde infensum esse, qui in magistratu constituti pecuniae nimium studerent, nec posset cupiditati suae (nempe, quae

occasionem, utendum ea statuit. Igitur tonsore ex uoto Selynis inuento eum Mustaphae Macedoni clam dono misit. Hunc autem puerum ita alieno nomine atque opera emerat Achimathes, ut ne suspicari quidem puer ipse posset se esse ab Achimathe emptum. Macedo confecta pila e sapone, quo partes corporis radendas tonsores illinunt, eam omnibus inscientibus ueneno aromatibus commixto infectam, quod crebro attritu mortem inferret, theca cornea includit pueroque seruandam dedit, quem, prius quam ad Selynem perduceret, docet, consilii

uel non omnino integra fide salutare indicium sibi apud Selynem si non emolumento, at certe saluti futurum. Itaque omisso instituto itinere Prusam repetens noctu ad Selynem clam peruenit, ostendit se ad salutem regis pertinentia afferre. Admissus in tabernaculum, quae in caput regis Macedo moliebatur, omnia ordine exponens indicauit, prolatisque literis manu proditoris exaratis indicium confirmauit. Selynes, cuius animo lectis literis ingens incussa est sollicitudo, indice uinciri atque in crastinum diem asseruari iusso, periculum suum animo uoluendo

ingenti spatio, tametsi expugnatu haud difficilem, tamen non nisi ualido tuendam praesidio. Caeterum fortuna, cui confidebat, utendum ratus coepta exequi magno animo perstitit. Sinon Macedo ab hostibus transfigitur; eius fata recensentur; Selynes Ionae Dalmatae armorum curam committit; Babylon tandem duro labore cadit. Itaque postero die luce prima edicit, ut omnes cibo corpora firmarent, ne si longior pugna foret, uiribus

in furorem erant uersi, cupientibus testatum etiam apud posteros relinquere sibi in imperio defendendo non uirtutem, sed fortunam defuisse. Iam diei haud multum supererat, nec tamen Cercassi quicquam de pertinacia remittebant, quum Sinon Macedo, accensus ira atque sui protegendi corporis immemor, in primam aciem peruolat; quem Cercassus quidam iam portam occupantem hasta in pectus adacta transfigit. Tanti ducis casu Turcae perculsi retulere pedem, nec siuerunt tamen hostes eius corpore potiri, rapere

(72) manifestum est, ut ipsum Martem fabulae apud eos natum esse confirment. Mars natus apud Slauos. Quid dicam de Macedonibus, inter quos oriundus fuit Philippus rex, Philippus Macedo Slauus fuit. Alexandri Magni pater, qui (ut Plutarcus Plutar. de Alexandro magno. (73) Iustinusque Iusti. li. VIII.

(teste Phalereo) multo significantius res quae+piam, persona, negotium aut factum depingitur, quam alioqui longa oratione fieri posset. Proponit ipse in exemplum suum quoddam dictum, quod cum Craterus Macedo antea ignobilior, postea insolens factus audiret Graecorum legationes, purpura indutus, et in aureo lecto sedens dixerit: Et nos aliquando hunc Craterum legatum suscepimus: ibi per illud demonstrativum pronomen magis putat fastum eius ineptum esse depictum, quam si prolixior oratio fuisset

Ad Dominicum Aurium equitem ornatissimum. Stanislaus Marullus Macedo.
Pyramon et Thisben, victuri exemplar amoris,
dum resonas patriis, Dalmata, carminibus,
audit et haec Phoebus. Babilon, concede Rhacusae,
et tu (si pudor est), Naso Latine, sile.

iam syncera: suus color, et sua versis
2.999  Rebus adest facies. Simul atrae nubila noctis
2.1000  Diffugere; metus simul aufugistis inanes.
2.1001  42. Tuque adeo expertus, Macedo. Languentibus astris,
2.1002  Fatorum grauidam roseo Tithonia coniux
2.1003  Extulerat temone diem, qua, iudice ferro, (b) (b) Vide Curt. lib. 4.

Bonis mirari. Qui enim talia magni faciat, miserâ hunc, et solicitâ illorum acquirendorum cupidine continenter vrgeri. Alexander Macedo exemplum, irrequietus ac maerens, quòd nimis angustè intra vnius Mundi fines se imperare arbitretur. Reprehenditur insani Regis ambitio. Eadem reprehensio ad caeteros quoslibet Fortuitorum amatores extenditur.

atque plenam obtineant. Testantur id duo cum primis famosa Ambitionis mancipia, Annibal nimirum Italiae terror. Et Macedo plusquàm vnius Orbis prensator: integram neuter quantocunque conatu famam adeptus. Quis igitur manifestò non videt, quàm solicitus, aeger, ac quietis ignarus huiusmodi hominum animus sit: dum famam per tot expetitam labores, et in qua omnem vitae fructùm

283  Alcidem (unde tibi genus, et sublimis origo)
284  Sacrarunt caelo: quem frustra insanus honorem
285  Regnorum excidiis, et tanto sanguine mundi 285
286  Quaesivit Macedo. Nimirum perdere letho
287  Non magnae virtutis opus: leo, vipera, tigris
288  Tantum etiam possint: letho eripuisse Deorum est.
289  Quod si per clades varias, et tristia rerum,

imas
Dissimulat pupilla faces, non caeca superbas
Regnorum quas orbis habet spectare secures
Roboris ignaras nostri, quae nomina mille,
Mille meis possent titulos praebere triumphis.
Me, Macedo, tua fama trahit, tua gloria, Caesar,
Et tua, Pompei; mentem tua, Scipio, laurus
In sublime rapit: vobis dedit Africa nomen,
Armenia, Assyriae, Pontus, prostrata Saguntus,
Atque Numantini cineres

vivit adhuc, Aule, Metastasius. 133. [131.] De Homeri Iliade.
4.133.1  Caetera privatis vatum scripta; Ilias una,
4.133.2  Rex Macedo ut dixit, regibus apta legi. 134. [132.] Ad Homerum, de ejus carminibus.
4.134.1  Te multi caecum perhibent, sed carmen, Homere,

1.3.91  Pleraque difficile fieri contendo. Quid ultra?
1.3.92  Frumento naves trajecit barbarus olim
1.3.93  Rex, et Byzanti cecidit fortuna: mari ipsi
1.3.94  Frena dedit Macedo, Tyriaque est urbe potitus.
1.3.95  Euphrate averso Babylon fit regia Cyri.
1.3.96  Contra, nequidquam superatas Annibal Alpes
1.3.97  Jactat, et infractos Cannarum clade

Bibliographia locorum inventorum

Sizgoric, Juraj (c. 1445-1509?) [1487]: Odae de apostolis, versio electronica, 526 versus, verborum 2640, ed. Veljko Gortan [genus: poesis - oda; prosa oratio - epistula] [numerus verborum] [sisgor-g-odae.xml].

Marulic, Marko (1450-1524) [1496, Split]: De institutione bene vivendi per exempla sanctorum, versio electronica, Verborum 186963, ed. Branimir Glavicic [genus: prosa oratio - tractatus] [numerus verborum] [marul-mar-inst.xml].

Crijevic Tuberon, Ludovik (1458-1527) [1522]: Commentarii de temporibus suis, versio electronica, Verborum 118743; librorum 11, capitum 165, ed. Vladimir Rezar [genus: prosa oratio - historia] [numerus verborum] [tubero-comm.xml].

Pribojevic, Vinko (mortuus post a. 1532) [1525, Hvar]: Oratio de origine successibusque Slauorum, versio electronica, verborum 14680, ed. Veljko Gortan [genus: prosa oratio - oratio; poesis - epigramma; poesis - carmen] [numerus verborum] [pribojev-v-or.xml].

Vlacic Ilirik, Matija (1520-1575) [1581]: Clavis scripturae sacrae, pars secunda, versio electronica, 600000 verborum, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa - tractatus; prosa - vocabularium; poesis - elegia; poesis - epigramma] [numerus verborum] [flacius-m-clavis-2.xml].

Marullus Macedo, Stanislaus [1597]: Ad Dominicum Aurium equitem ornatissimum, versio electronica, Verborum 34, versus 24, ed. Petar Budmani [genus: poesis - epigramma] [numerus verborum] [marullus-s-aurium.xml].

Rogacic, Benedikt (1646–1719) [1690]: Euthymia sive De tranquilitate animi. Carmen didascalicum, versio electronica, 8211 versus, verborum 111.074 [genus: poesis - epica; prosa - praefatio; prosa - summa] [numerus verborum] [rogacic-b-euthym.xml].

Rogacic, Benedikt (1646 - 1719) [1690, Rim]: Proseucticon de terraemotu, 300 versus, 1974 verborum, ed. Gorana Stepanic [genus: poesis - epica; poesis - carmen] [numerus verborum] [rogacic-b-proseuct.xml].

Vicic, Kajetan (?-ante 1700) [1700]: Jesseidos libri XII, editio electronica, 13523 versus, verborum 84448, ed. Gorana Stepanic [genus: poesis - epica] [numerus verborum] [vicic-k-jess.xml].

Kunic, Rajmund (1719-1794) [1794]: Epigrammata, versio electronica, 20870 versus, verborum 170058, ed. Irena Braticevic [genus: poesis - epigramma] [numerus verborum] [kunic-r-epigr.xml].

Rastic, DzonoAppendini, Franjo MarijaZamanja, MarijaZamanja, BernardFeric, DuroAppendini, Urban (1755-1814; 1768-1837) [1816]: Carmina, versio electronica, Versus 6583, verborum 46647, ed. Neven Jovanovic [genus: poesis - satura; poesis - elegia; poesis - epistula; poesis - carmen] [numerus verborum] [rastic-dz-c.xml].