Quod quaesisti inventum est in 24 locis.

Preme hic ut KWIC videas

Hilarion Vicentinus
2.34.1   Vatibus ut multis prestatur laurea, Gorgi,
2.34.2   Immeritis, merito sic tibi tantus honor.

Neuius: Pati necesse mortalem multa mala 259 . Periculum, damnum iactura suorum 273 .
Audacia. Hilarion intrepidus inter latrones 237 .
Appetitus. Quod rarum est, plus appetitur 134 .

sororum 154 . Asella uirgo unius cellulę clausa angustiis latitudine paradisi fruebatur 185 . Spelunca Pauli primi heremitę 209 . Hilarion inter mare et paludes uasta et terribili solitudine fruebatur 236 . Breui primum tuguriunculo, iunco et carice texto, deinde cellula instar sepulchri usus est 237 .

in Ęgypto 219. 225 . De abstinentia philosophorum et antiquorum 226 . De temperatis ieiuniis. Hilarion XV tantum caricas post solis occasum edens 236, III annis dimidium lentis sextarium madefactum aqua frigida, III panem aridum cum sale et aqua, III uirgultorum

De laude et detractione uitanda 230. Nec laude extollitur nec uituperatione frangitur miles Christi 233. Alexander ad Achillis tumulum felicem dixit, quod Homerum uirtutum suarum pręconem sortitus esset 236. Hilarion gloriam calcauit fugiendo 239. Si humanam laudem quęrimus, diuinam amittimus 255. Doctissimi Gręcorum accepta mercede regum uel principum laudes dicebant 286. Gula.

Quandoque moriendum etc. 205. Phoenix unica moriendo reparatur. Omnis caro phoenum 207. Duę hominis mortes et duę uitę 208. De mortuis in Domino non lugendis 232. Hilarion adiurauit, ut mortuus statim, sicut uestitus erat, humo tegeretur. Animam egredientem alloquendo confortabat, ne timeret 241. Melior est mors quam uita amara 252. Mos in laudibus defunctorum et quęrela de morte Nepotiani

Ornatus mundanus contemnendus 159. De ornatu in epistola beati Petri apostoli 160. Ornatus sęcularium foeminarum 171. Ornatus muliebris 189. Ornatus uiduarum impudentium 199. Hilarion capillum semel in anno, in die pasche totondit 237. Hospitalitas. Abraham et Loth angelos susceperunt 134. Onesiphorus Paulum apostolum. Quo affectu inuitandi sunt hospites 214.

ut sensum libidinis doloris magnitudo pręcideret 209 . Congressum foeminarum nomachus declinet 213 . De castitate capitulum 219 . Hilarion libidinis tentamenta ieiuniis uicit 237 . Malchus monachus captiuam sibi inuito in uxorem traditam pro sorore habuit etc. 242 . Paula post mortem

Abraham pauperculus et peregrinus in terra aliena 208 . De paupertate capitulum 220 . De paupertatis fructibus 222 . Hilarion non habuit, quod pro subuectione offerret nauclero nisi Euangelium. Ille misertus condonauit 240 . Idem ligna colligens uictum aliquando quęsiuit. Testamento suas diuitias reliquit Hesitio discipulo: Euangelium, tunicam

pernoctans in oratione 216 . Orationibus nox opportuna 217 . Quare interdum non statim Deus exaudit 227 . Oratio nocturna purior. Hilarion pluuiam impetrauit a Domino, cum triennio non pluisset ad Aphroditon 240 . Oratio ad Iesum beati Hieronymi e uita decedentis 307 . Quę dixit allata sibi eucharistia

215 . De solitudine capitulum 223 . De laudibus et utilitate heremi. De periculo uitę solitarię 224 . De periculo habitandi in urbibus. Hilarion nunquam in urbibus mansit 240 . Scribit ad anachoritas exponens desiderium suum habitandi cum illis. Eorum precibus petit iuuari 245 . Superbus. Quomodo sit castigandus

Asellę uirgini idem terrę solum et orationis locus extitit et quietis 185 . Dormierunt somnum suum, et nihil inuenerunt 216 . Dum dormirent homines, malus superseminauit zizania. Hilarion super nudam humum stratumque iunceum cubitauit 237 . Spes pręmii solatium est laboris 181 . Spes expectatio futuri boni 234 .

et pupillis diuideretur. Igitur diuitias, et cum non haberet, contempsit, et cum haberet, ne respexit quidem, sed alteri dilargiendas commisit, maiores diuitias existimans Christi paupertatem. Hilarion Palestinus, sicut de illo diuus Hieronymus litteris commendauit, parentibus defunctis partem substantię fratribus, partem pauperibus largitus est, nihil sibi omnino reseruans, Dominicę sententię memor dicentis: Qui

cuiquam defuturum asserens, quicquid habere necessarium fuerit, qui omnium opifici libenter seruierit, cum ipsa Veritas dicat: Quęrite primum regnum Dei, et hęc omnia apponentur uobis. Hilarion abbas, ut in cęteris omnibus, ita hac quoque in parte circumspectus Orioni, a quo legionem demonum Christi uirtute propulerat, dona immodica secum allata porrigenti: Nonne legisti, ait, quid Gezi, quid Simon passi

fructus intentius custodire et habere aliquantulum nummorum, a consuetudine sua submouit ac repulit. Ille in gratiam reduci cupiens, ciceris uirentes scapos dono fratribus misit. Quos mensę appositos solus Hilarion grauiter olere persensit et in cicere foetere mittentis auaritiam dixit statimque totum proiici iussit, ne mutos quidem greges tam foetidam frugem comesturos clamitans. Et fidem fecit euentus. Fasciculo enim illo ante

cupide seruant, neque qui aliena turpiter appetunt, et cupiditatem, tanquam malum uirus, omnibus quidem, sed pręcipue Christi seruis uitandam fugiendamque. Quantum autem illam cauerit idem ipse omnis sanctitatis exemplum Hilarion, cum ex his, quę diximus, perspicuum sit, tum ex epistola, quam spiritum Domino redditurus iam octogenarius ad Hesichium discipulum suum scripsisse fertur. Diuitiarum, inquit, mearum hęres esto. Hę autem sunt:

has arbusculas ipse plantauit. Illam areolam manibus suis ipse composuit. Hanc piscinam ad irrigandum hortulum multo sudore fabricatus est; istum sarculum ad fodiendam terram plurimis annis habuit. Iacebat in stratu eius Hilarion et quasi calens adhuc cubile deosculabatur. Erat autem cęllula non plus mensurę per quadrum tenens, quam homo dormiens extendi poterat. Pręterea in sublimi montis uertice, quasi per cochleam ascendentibus, et ardue

circumspectando sic penitus Antonii memoria commouentur, tanquam pręsentem cernerent, non tanquam desyderarent absentem. Vsque adeo ille efficax atque admirandum sanctitatis exemplum fuit. Porro ipse Hilarion, uiuente adhuc Antonio, quindecim annos natus, cum uisendi eius cupiditate flagraret, ad eremum est profectus. Vt autem eum uidit, repente mutato habitu non ante discessit quam uitę eius ordinem morumque pręstantiam

Ad quam accedere siquando fastidierit animus, excitandus erit iis, quę modo referemus, sanctorum exemplis, ut eorum legendi studium secutus fructum quoque percipere, quem illi perceperunt, mereatur. Hilarion abbas in omni sanctitatis genere memorandus Scripturas diuinas (ut inquit Hieronymus) post orationes et Psalmos, quasi Deo pręsente, recitabat. Quę enim per prophetas et apostolos dictante Spiritu Sancto prolata nouerat,

Sed profecto, sicuti secularium et potentium consortium iis, qui seculo renunciarunt, fugiendum est, ita omnibus sanctorum quęrenda familiaritas, quos uel uidisse incitamentum uirtutis est. Hilarion uisendi Antonii cupiditate ardens eremum adiit ac statim, ut illum uidit, habitum mutauit, religionis propositum suscepit. Duobus fere mensibus apud eum mansit contemplans ordinem uitę eius morumque grauitatem, quam

se humassent, curarent, nequa ibi humationis uestigia apparerent et locum nemini unquam indicarent, ne ab hominibus honoraretur, uolens et in morte humilitatem seruare, quam apprime in uita coluerat. Hilarion abbas ad Hesichium* monachum testamenti uice epistolam scripsit, omnes diuitias suas ei relinquens, quę erant: Euangelium, tunica, saccea cuculla, paliolum. Et cum plerique religiosi uiri ad ęgrotantem conuenissent,

pręferre. Pontifices. Episcopi. Abbati. Monachi. Eremi. Virgines Sic egerunt inter summos pontifices | Syluester, Gregorius, Leo | et Cęlestinus; inter episcopos Martinus, Nicolaus, Ambrosius et Augustinus; inter abbates Antonius, Hilarion, Hieronymus et Benedictus; inter monachos Dominicus, Vincentius, Franciscus et Bernardinus; inter eremitas Paulus Thebeus, Honophrius, Arsenius, Archebius et Theonas; inter uirgines Maria Virgo simul et Mater. Ipsum

sancti ęternam beatitudinem consecuti sint. Antonius. Hilarius. Serapion. Archebius. Pacomius. Dorotheus Hanc certe adepti sunt: Antonius qui sportulas de palmarum foliis texuit; Hilarion qui ligna concidit; Serapion qui cum suis discipulis messis tempore operam locabat, ut inde haberet quod ipsorum uictui annuo sufficeret; Archebius qui suis manibus cęllas construebat quas aliis donaret; Pacomius cui cum suis monachis propositum fuit manuum labore uictum quęrere;

et edidit. Pater Casimirus Bedekovich Jesuita: De scientiarum incertitudine ex Italico transtulit in Latinum libellum unum. Pater Svagell Franciscanus edidit concionum suarum tomum 1. Pater Hilarion Gasparotti vitas sanctorum in vulgari tomis 4. Pater Joannes Galliuff Jesuita pro scholis humanioribus florem latinitatis in croaticum vertit. Admodum reverendus dominus Michael Bolsich, alias Silobod, patrochus in Martinszka vesz, arithmeticam croaticam

Bibliographia locorum inventorum

Marulic, Marko (1450-1524) [1480]: Repertorium, versio electronica, Verborum 315700, ed. Branimir Glavicic [genus: prosa oratio - loci communes] [numerus verborum] [marul-mar-repert.xml].

Marulic, Marko (1450-1524) [1496, Split]: De institutione bene vivendi per exempla sanctorum, versio electronica, Verborum 186963, ed. Branimir Glavicic [genus: prosa oratio - tractatus] [numerus verborum] [marul-mar-inst.xml].

Marulic, Marko (1450-1524) [1516]: Evangelistarium, versio electronica, Verborum 155872, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa oratio - tractatus] [numerus verborum] [marul-mar-euang.xml].

Krcelic, Baltazar Adam (1715-1778) [1748, Zagreb]: Additamenta ad Annuas, versio electronica, Verborum 17030, ed. Tadija Smiciklas [genus: prosa oratio - historia] [numerus verborum] [krcelic-b-ann-add.xml].