Quod quaesisti inventum est in 356 locis.

Preme hic ut KWIC videas

Hic sunt primi 25 loci inventi. Alios exhibebit nexus in ima pagina.

Ostroyllum misit eo, quod audierat, eum remansisse cum paucis in Praevalitana urbe. Praeterea venientes, qui ab imperatore missi fuerant invenerunt sicut dictum est Ostroyllum cum paucis; attamen quia vir forti animo erat, paravit se ad bellum. Commisso itaque bello cecidit Ostroyllus et interfectus est, et qui cum eo erant in fugam conversi sunt. Homines itaque imperatoris tollentes eorum spolia in terram suam

in persecutione fuerunt christiani. Et quia inimici, et persecutores Christianorum, longum duximus narrare eorum iniquos actus et vitam, quoniam ad meliora et delectabiliora tendere festinamus. Attamen diebus eorum multi Christianorum ex maritimis, et transmontanis regionibus, nolentes inquinare eorum pollutis moribus fugiebant quotidie, undique iungebant se illis, qui in montanis, et in locis

mente captus cecusque interioribus oculis haberetur, ut inermem relligionem contempneret, et armatum inimicum affectaret super caput sibi imponi? Cum ergo Domaldus castrum illud securus iam insideret, cepit a principio, utpote uersutus et cautus, simulare bene se uelle cum Spalatensibus uiuere. Attamen dolorem, quem pro sua delectione conceperat, callide dissimulans, explorabat tempus, quando suam posset iniuriam uindicare. Sed quia plura facinora Spalatenses communiter in Deum commiserant, que communi erant pena plectenda, idcirco Domaldi machinationes sortiri potuerunt effectum. Cum

non, ut oportebat in summo discrimine, concite arma arripere, equos ascendere et in hostes exire, sed lente e stratis surgentes querebant potius suo more capita pectere, manicas suere, faciem lauare, de comittendo prelio modicum cogitabant. 7 Attamen Colomannus rex et Hugrinus archiepiscopus et quidam magister militie templi, ut strenuos decebat uiros, non ut ceteri se quieto sopori dederunt, sed totam noctem sub armis ducentes peruigilem mox ut clamorem persentiunt, statim e castris erumpunt. Tunc militaribus armis accinti et in unum

negocium, in quo et vinci et vincere aeque credidimus non inglorium. Itaque occupat mox opportunitatem pia temeritas, et ad subeunda pericula e vestigio proni exsurgimus. Fiunt utrinque congressus impares numero, sed fortes, pugnatur ad lucis vesperam occiditque sol pariter et bellum. Attamen inefficacem nobis pugnam reddidit, recens continue multitudo irrumpens, qua non victi tantum, quantum obruti, disiunctique hinc inde abscessimus. Verum id et oculis tunc et plurimis ex post documentis cognovimus, haud pauciora reddidisse nos hostibus vulnera, quam accepisse,

2.19.12   Carmina non parui pignus amoris erant.
2.19.13   Quamuis me multi nunquam uidere sodales,
2.19.14   Viderunt nostras attamen hique deas.
2.19.15   Carmine me celebrant, mittunt pro munere carmen,
2.19.16   Nam superat carmen ditia regna Myde.

2.29.14   Et dolet ingratas semper habere faces.
2.29.15   Non erat ille dolor uatis sine uulnere ceco,
2.29.16   Attamen ille dolor plenus amoris erat.
2.29.17   Naso, pulsus eras patria cariturus, amicis,
2.29.18   Sollatio multo, coniuge et ipse tua.

1.6.15   Vtque simul statio malefida et plurima merces
1.6.16  Auraque suadebant dextra, secauit iter.
1.6.17  Attamen, ut uenti faciles mea uela uocabunt,
1.6.18  Quae me uectura est altera nauis adest;
1.6.19  Interea sed me piratica terra tenebit,

2.2.313  Sic etiam documenta dedit quo rite precandum est
2.2.314  Humano generi cum summa iubebitur hora.
2.2.315   Attamen auxilio credunt pars magna uocari
2.2.316  Heliam, expectant Heliam protinus omnes
2.2.317  Auxilium nunquid ferat audieritque uocantem

8. F. Francisso Pedemontano de concaeptione Virginis
2.8.1  Infestare suos contagia prisca nepotes
2.8.2   Constat et a primo serpere uirus auo.
2.8.3  Attamen ambigitur Mariam, decus orbis, an idem
2.8.4   Polluerit tanti fons et origo mali.
2.8.5  Hic interponit purae noua semina massae

superatum munere pacis
3.10.14   Vinci a Gonzaga principe posse doces,
3.10.15  Qui modo, dum meritis tecum certare laborat,
3.10.16   Attamen officiis uincitur ille tuis.
3.10.17  Nec tibi largitor par est, sed cedere passus,
3.10.18   Europam atque Asiam iactitet ille licet,

artes Socraticumque sophos,
4.6.43  Et uitia emendes hominum quo, Iane, labores
4.6.44  Saecula mirentur posteriora tuos.
4.6.45  Attamen huic nostro, si fas est, parce furori,
4.6.46  Si fuit ardoris Myrrina causa tui;
4.6.47  Nec modo pallidulo rapuit te Cinnama uultu,

lympha lauare deas.
4.11.25  Et licet hic Mauors sudorem abstergat anhelum
4.11.26   Inque salutiferis uulnera sanet aquis,
4.11.27  Attamen haud aliis Tritonis honestius undis,
4.11.28   Nec minus et nemorum diua natare potest,
4.11.29  Non Galathaea procax, non Salmacis improba, non hic

nedum, uilis aceruus, opes,
4.19.49  Vt tua deuoueas miseranda tot oscula, cuius
4.19.50   Deuoueat tactum si qua puella sapit?
4.19.51  Attamen et labris lingua insertatur anhelis,
4.19.52   Oris et immundi dira uenena bibis,
4.19.53  Ac ueluti uitae pigeat mundoque decorem

limite carpis iter.
7.20.21  An, rogo, cum possit dubias uitare procellas,
7.20.22   Non portum reduci nauita puppe petat?
7.20.23  Attamen esse solent transacta pericula cordi:
7.20.24   Dulce est praeteritos enumerare metus.
7.20.25  Tu quoque transmisso potius discrimine gaudes,

dominus respuit ipse domus,
7.24.13  Emeritum pridem et mergi de ponte paratum,
7.24.14   Vt mos est uetulos praecipitare catos.
7.24.15  Attamen ignaui senium culpamque professus ,
7.24.16   Vt decet, accepit pocula lactis herus.
7.24.17  O bona uenditio: surdastrum munera credit

7.30.12   Expectat nugas Sysiphus ipse meas.
7.30.13   Sunt lusus tanti, quae seria credimur esse:
7.30.14   Attamen exemplo lusimus ista tuo.
7.30.15  Da ueniam inque meis parcas tibi lusibus, ausum
7.30.16   Quo magis absoluat mutua parque pari.

pugnatura. Sed quid plura moror, Pater Sanctissime, iam iam renovabo dolores et fari cogor, quę tacere suadebat dolor. Et quis tam facundus et tam rerum verborumque copia instructus existet, quę oratio tanta affluentię ubertate decurrens, ut hanc cladem deploret merito? Attamen ut moesticia dictaverit, elloquar. Quinto Idus mensis instantis, hora diei prima, in campis Corbavię sub oppido Vduina, unde ad Dalmatiam tercię partis diei cursus est, bannus lętus ait: "Deus nostra incoepta secundet!" et reductos in medium pedites turmis et corona equitum circumclusit.

tradit. Etenim tanti solitudinem fecit, ut, nequando ulla uel rerum difficultate uel demonum molestia superatus inde recederet, ad ferream catenam, quam saxo affixerat, uix solubili compede ipse se deuinxerit. Attamen beatus Benedictus abbas, ubi id resciuit, uolens, ut iugis deserto commoratio constantię potius uiri quam ferreis nexibus ascribi posset, protinus nuncium ad cum misit inquiens: Si seruus Dei es, non te teneat catena

His inanis glorię officiis diaboli calliditas nitebatur subuertere hominis mentem, ut, qui in orando humilitatem imitabatur publicani pectus percutientis, iam tandem imitaretur iactantiam pharisei sese arroganter efferentis. Attamen Maximus antiqui hostis captiosas tendiculas circumspecto sagacique animo percipiens, positis in littore genibus, sicut proposuerat, orauit. Et statim auersi sunt erubescentes, qui dixerunt illi: Euge, euge? Discamus

in specie panis et uini, non in substantia Christi fit, quę diuidi separarique non potest. Velut fracto speculo non frangitur intuentis imago, sed etiam cuique fragmento eadem imago, quę speculo integro inerat, inest. Attamen in sacramento non imago Christi est, sed substantia eius. Imago autem panis et uini est, quanuis ipse Christus, imago Dei, inuisibilis sit. Quotidie enim a nobis sumptus non consumitur. Sicut nec amor erga me tuus

cupiditas sub sordido et squalenti amictu latere non possit. Hinc ergo Cartusiensis coenobii prępositus Bernardo abbati, cum ille ad ipsum uisendum equo uectus aduenisset, ephippio nimis eleganti usum exprobrauit. Attamen, qui Deum magis quam equi phaleras animo uoluebat, quale ephippium illud esset, cui insidens a Clareualle iter egerat, penitus ignorabat et ab iis, qui secum uenerant, quale esset, quęrere coepit. Tunc haud dubie

hoc incassum. Theodora enim iam supra firmam petram fundata, tum ad uentorum tum ad fluminum impetum immobilis, Deo humiliter supplicando talem quoque uisionem repulit, reiecit, in nihilum redegit. Attamen inquieta et indefessa malignitate ueterator diabolus, nequod adhuc fraudis genus inexpertum dimitteret, multo stipatus comitatu ac maiestatem quandam pręferens ad illam uenit. Et cum ab omnibus, qui circa eum erant,

fuerit. Maledicet filia mater, quod, dum eam corripiendo lędere cauet, ipsa correptionem non cauerit ultionis diuinę. Maledicet, inquam, alius alium, dum suam quisque consyderat erumnam suęque poenę stimulatur aculeis. Attamen etiam quisque, ut diximus, propinquorum amicorumque tormentis, quos iuxta se cernet, torquebitur mutuaque inter illos commiseratio communis afflictionis erit incrementum. Vellent poenas eorum non uidere, quibus coguntur

39.63  Non mea, quae nulla est, uirtus, non praemia grati
39.64  Muneris, accenso non in amore fides.
39.65  Attamen utcumque est, sic habetur epistula, quam tu
39.66  Misisti, extremo pectore fixa mihi.
39.67  Vt nec Erythraei pretiosum gurgitis

Bibliographia locorum inventorum

Toma Arhidakon (1200-1268) [1268, Split]: Historia seu cronica Salonitanorum atque Spalatinorum pontificum, versio electronica, Verborum 40426, ed. Olga Peric [genus: prosa oratio – historia] [numerus verborum] [thomas-hist-salon.xml].

Vitez od Sredne, Ivan (c. 1405-1472) [1445, Pesth]: Joannis de Hunyad virtus et character militaris, una rei praelio ad Varnam gestae series, sinistri exitus causae ac subsidiorum petitio, versio electronica, Verborum 977, ed. Gyorgy Fejer [genus: prosa oratio - epistula] [numerus verborum] [vitez-i-epist-1445.xml].

Sizgoric, JurajMarulic, MarkoMihetic, AmbrozTideo AcciariniAndrea Banda di VeronaHilarion di VicenzaRaffaele ZovenzoniGiliberto Grineo (c. 1445-1509?; 1450-1524; c. 1420-post 1487) [1477]: Elegiarum et carminum libri tres, versio electronica, 1585 versus, verborum 10077, ed. Veljko Gortan [genus: poesis - carmen; poesis - elegia] [numerus verborum] [sisgor-g-eleg.xml].

Crijevic, Ilija (1463-1520) [1484, Dubrovnik]: Carmina e cod. Vat. lat. 1678, versio electronica, 7675 versus, verborum 46525, ed. Darko Novakovic [genus: poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - lyrica; poesis - epica] [numerus verborum] [crijev-i-carm-1678.xml].

Divnic, Juraj (1450?-1530) [1493]: Epistula ad Alexandrum VI Georgii Difnici Dalmatae episcopi Nonensis, versio electronica, Verborum 2068, ed. Olga Peric [genus: prosa oratio - epistula] [numerus verborum] [difnic-g-epist-alex-vi.xml].

Marulic, Marko (1450-1524) [1496, Split]: De institutione bene vivendi per exempla sanctorum, versio electronica, Verborum 186963, ed. Branimir Glavicic [genus: prosa oratio - tractatus] [numerus verborum] [marul-mar-inst.xml].

Bozicevic Natalis, Frano (1469-1562) [1497]: Francisci Natalis Carmina, versio electronica, 3135 versus, verborum 19055, ed. Miroslav Marcovich [genus: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma] [numerus verborum] [natalis-f-carmina.xml].

Omnes locos monstra

Preme hic ut KWIC videas