Marulic, Marko (1450-1524) [1496, Split]: De institutione bene vivendi per exempla sanctorum, versio electronica, Verborum 186963, ed. Branimir Glavicic [genus: prosa oratio - tractatus] [numerus verborum] [marul-mar-inst.xml].
Si vis in lexico quaerere, verbum elige et clavem 'd' in claviatura preme.
-- 3-613 --
ęnigmate, tunc autem facie ad faciem. Nunc cognosco ex parte, tunc autem
cognoscam, sicut et cognitus sum. Et ille quoque, qui Deum a nemine
unquam uisum asseuerat, rursum ait: Charissimi, nunc filii Dei sumus. Et
nondum apparuit, quid erimus. Scimus, quoniam, cum apparuerit, similes
ei erimus, quoniam uidebimus eum, sicuti est. Et iterum: Serui
eius seruient illi, et uidebunt faciem eius. Et ipse Dominus in
Euangelio: Beati mundo corde, quoniam ipsi Deum uidebunt ! Discipulis
quoque rogantibus ostendi sibi Patrem respondit primo id, quod credere
debeant: Ego in Patre, et Pater in me est; deinde, quod sperare:
In illo die — inquit — uos cognoscetis, quia ego sum in Patre
meo, et uos in me, et ego in uobis. O, immensam erga nos diuinę
bonitatis charitatem! In hominibus manere dignabitur, ut ab hominibus
cognoscatur, cognitus uideatur, uisus beatos efficiat. Vnde sequitur: Qui
diligit me, diligetur a Patre meo. Et ego diligam eum, et manifestabo ei
meipsum. Diligit nunc nos Dominus, ut credamus, postea diliget, ut,
quod credidimus, manifeste uideamus, qua scilicet uisione et angeli semper
uident faciem Patris, qui in cęlis est. Dabit ergo nobis credentibus
paracletum spiritum, ut maneat nobiscum in ęternum, spiritum ueritatis, quem
mundus non potest accipere, quia non uidet eum nec scit eum. Nos autem
cognoscemus eum, et apud nos manebit, et in nobis erit. I nunc, insane
seculi amator, dilata tibi honorum philacteria, magnifica iactantię tuę
fimbrias, cumula opes, posside regna, impera terrarum orbi! Nunquam tam
magnus eris, ut te conferre possis cum Christi amatore, qui accipit, quod
mundus non potest accipere, et uidet et scit, quę tu neque uidere neque
scire potes. Tu cum pompis et deliciis mox deficies, ille cum suis semper
erit. Delicię tuę — terra — tecum simul transibit. Delicię suę — Deus —
stabit in ęternum, cum illo permanebit, et in illo erit. Nihil ei unquam ad
beatitudinem deesse poterit, cui semper tam pręsens propiciusque aderit
omnium bonorum omnisque perfectę felicitatis largitor Deus. Gloria et
diuitię in domo eius, et iustitia eius manet in seculum seculi.
Beati ergo, non qui terrenum et caducum regnum obtinebunt, sed qui
Marulic, Marko (1450-1524) [1496, Split]: De institutione bene vivendi per exempla sanctorum, versio electronica, Verborum 186963, ed. Branimir Glavicic [genus: prosa oratio - tractatus] [numerus verborum] [marul-mar-inst.xml].
|