et hiis semper tamquam propriis frueris. Ac veluti Oceanus ille, quas celo et terris summinstrat, easdem possidet aquas, ita et tu, quodcumque fratri 12v dedisti, solus habes et obtines. Huc itaque nuper attulisti geminas tecum coronas, Boemicam et Polonicam, et eas huic sanctissime Pannonum corone subiunxisti ex floribus in celis nascentibus et manibus divum compacte et huic regno misse. Cui utique ambe famulantur et certatim applaudunt, quam suspiciunt, admirantur, colunt, observant, venerantur et suam reginam salutant. Ast hec modo hanc modo illam hilaris respicit, diligit, amat, alit et miris quibusdam affectibus amplectitur gaudetque et sibi maxime placet et in ethera mentem sublimat videns ante se prosterni tot regna, tot provincias, tot naciones. Quis non ergo Wladislaum regem nostrum tot diadematum coruscantem fulgoribus expavescet? Expavere modo summi imperatores, qui magnis conatibus in imperii tui maiestatem concitatis nominis tui magnitudine et virtutum mole prospecta ultro a ceptis et festinato recessere. A te itaque et armato regni huius libertas servata est et aucta quidem dignitas togato. Nam te et nobis galee splendor gemmis 13r undique coruscans et divini verticis tui sublimitatem exprimens, aureus eciam clipei candor et armorum igneus ille nitor horrendum hostibus obiecere et trabea Palladiis modis contexta et Typrio acantho insignis deposito ferreo, semper tantum de bello cogitans, admirandum. Quorum alterum veneracionem tui, alterum terrorem illis incussere. Peperit salutem nomini Romano ille dies communis boni auctor, quo tu regni huius imperium suscepisti. Auspicia eciam tua, beatissime rex, omnes gentes maxime timebunt, que regni tui extremitates vel attingunt vel spectant: Ea namque parte, qua lucis exordium est, Anarti, Teurisci, Cistobocidarum populi, Tibiscum deinde, Rabosum Alucanique flumina incolentes, Meotim eciam paludem et mare Ponticum quave solem cadentem excipit Oceanus, Goreta silva et gens Noriciorum Vindelicorumque et memoratum Elvetiorum nemus, tum Adula mons, qui tuum Istrum peperit, septem hostiis in mare Ponticum salientem Rhenique primas excussit

Vade retro

Vade porro