Nanque facis seros mulctam finire nepotes,
Nec sinis a primo serpere uirus auo.
Tu uia ueridici florescis in astra prophetae,
Tu pia siderei nectaris urna capax.
Cuncta quod effecit dotabere coniuge Verbo
Aucturoque decus numine mater eris,
Sic incrementum sancti sensura pudoris,
Aetherea partus nobilitate Tui;
Quique Tua gaudet uestiri corporis umbra,
Virgineae fructus fertilitatis erit.
Cernis ut Elisabet, confecta senilibus annis,
Maternum tremulo corpore gestat onus,
Vtque reflorescit concaepto pignore felix?
Computat huic senas menstrua luna uices!
Sic utero gaudet praegnante uieta senectus:
Res adeo infecta est nulla uolente Deo!«
Dixit et actutum posita formidine supplex
Suscipis aeterni nunctia uerba Dei,
Paulatimque tumes, foeta diuinitus aluo,
Voce salutari casta puella grauis,
Maioremque sua tellure, uel aequoris undis,
Et caeli spaciis omnibus una capis.
Non tamen immensa, uirguncula, mole grauaris,
Sed leuior tanto es mater onusta Deo,
Teque idem pariter sustentat – ut omnia – foetus,

Vade retro

Vade porro