Ne uidear non te, sed tua uelle sequi.
Fortunam neque enim quam te spectare laboro,
Aeternum meritis sit tamen aequa tuis,
Semper inoffensum felix habitura tenorem,
Ne meus aduersa sorte probetur amor.
Nanque reportantur quod de te prospera semper,
Optata nimium conditione fruor:
Inde secundari uotis felicibus aures,
Haec animo refero gaudia sola meo.
Quo fruerer praesente magis, fortuna quod unum
Inuidisse oculis uisa maligna meis;
Non tamen, amota quamuis regione moramur,
Desperant uultus lumina nostra tuos,
Autumni seu me rapienda occasio praeceps
Temporis inuitat commoditate sui.
Interea nostrum, princeps uenerande, sodalem
Aspicias uultu conueniente Bonum,
Vt uelut auditam praesens tua gloria uincat,
Est oculis cuius maior habenda fides,
Sic incrementum uisi cognoscat amoris
Atque in se praesens pignora nostra probet.
Si spectare uelis, generi par nomen auito,
Si mores, qui non dedecuere genus;

Vade retro

Vade porro