Kislaro at viso pallent formidine cuncti,
Effugere et properant huc illuc ordine nullo.
Suncianizza tremens, os et suffusa pudore 175
Deiicit e gremio flores, quos legerat unâ
Cum coetu, flavos crines ornaret ut illis.
Demisso vultu tenuere silentia nymphae,
Optantes propriae sese subducere et umbrae.
Collectum auratum crinem effudere per ora, 180
At magis e medio fulserunt lumina crine.
Dux Kislar simulat faciem, vocemque benignam,
Pectore dein tacto verbis sic fatur amicis.
Pulchra cohors sylvis felicia tempora ducens,
Fas gaudere tibi, laetos et pergere ludos. 185
Haud aliquis metuat vestras me velle choreas
Turbare, et cantus, ulli aut incommoda ferre,
Dumtaxat socius vobis adiungier opto,
Laetâ et pace frui, quam grata haec otia praebent.
Hinc oro in vestro liceat mihi sistere coetu. 190
Haec ubi dicta dedit, ramos quâ tendit opaca
Arbos pastores inter, laetosque colonos
A sociis longe solus consedit in umbrâ,
Ad caecum hinc blande Lubidragum lumina vertens
Demissisque modis has fudit pectore voces. 195
Sic Deus Omnipotens oculos tibi luce carentes
Reddat, ut excupio, quâ prodis, noscere gentem.
Per caput Osmani tibi nulla instare pericla
Iuro, teque rogo mihi tantum edissere vera.
Dic age, quos atavos iactas, an sceptra tenentes, 200
Illos e solio quisnam detrusit ab alto?
Turbatus, moerensque senex sic rettulit illi.
Triste recordari misero felicia vitae
Tempora, quidve iuvat genus alto a stipite ductum,

Vade retro

Vade porro