Clari ubi Romulidae strati, victique fuere ;
Qui sibi tot populos armis tenuere subactos
Nulla illos valuit superare potentia terris. 175
Caussa ipsis tantum propriae est tribuenda ruinae.
Nam libertatem rapuit discordia, contra
Quum gener insiluit socerum, natusque parentem.
Sic antiqua arbos radices montibus altis
Imas quae mittit, quamvis fremat atra procella,
Firma, immota manet, summo nec vertice nutat.
At truncum in medium si quando vermis iniquus
Irrepat tacite, morsu corroditur illa,
Pondere et acta suo procumbit murmure magno :
Ah male ei vertat, patriae quî suscitat urbi
Discordes animos, fovet et civilia bella !
Audiit interea laudum praeconia ductor,
SUNCIANIZZA, tuo solvit quas fama decori,
Formosas inter pulcherrima virgo puellas.
Te tenet inlustri cretam Semendria gente,
Cui proavi Princeps GĖORGIUS almaque IRENE
Mox ille huc properat, quâ Mysia panditur alma,
Bosniam, et Epirum, regionem et nomine divi
A SABAE dictam Mauros percurrere iussit.
Ipse Macedoniam lustrans tendebat ad Istrum,
Dextrâ urbem Pellam linquens, laevâque Philippos,
Libertati olim Danaûm posuisse Philippum
Est iuga compertum, magis at sua gloria fulget,
Magnus ALEXANDER fuerit quod natus ab illo.
Victrices acies hic dux, victricia signa 200
Trans Graios fines solis porrexit ad ortum.
Cassoviae ad campum KISLAR, sociique patentem
Perveniunt. Caesar MILLOSTI hîc concidit ense.
Nec mora transgrediens Triconesos tramite recto

Vade retro

Vade porro