Affari atque illum pergit sic voce suavi.
Inclyte dux, esset dulcis mea grata voluptas,
Ni Rex Sarmaticus tua solvi vincla petisset,
Haud mora dimissum fidae te reddere sponsae,
Et conclusa licet sit pax hac lege, revisas 305
Mox patrias sedes, fateor me protinus istis
Adnuere ex animo votis communibus ultro.
Claro namque rapit miranda ut lumine virtus,
Dulci vi superat sic corda inimica frequenter.
Testis qui fueram gestorum, laudibus illa, 310
Ceu meruere, canam totum vulganda per orbem.
Vivet vestra fides longo memorabilis aevo,
Virtus sit quamvis sibi merces aequa, decusque,
Sole et splendidior sine laude refulgeat ullâ.
Vos me laeta procul ducetis tempora ituri, 315
Nomina vestra memor dum vivum at pectore servem,
Et quisquis teneat mundi vos angulus, usque
Caesar erit vester defensor, vester amicus.
Felix laeta dies mihi posthac ista manebit,
Quâ fata adnuerunt mihi tales iungere amantes. 320
Ite ergo ad patrias sedes, ite omine fausto,
Vos ubi laeta manent felices otia vitae.
Sic ait, et dextrâ roseo fulgore micantem
Detractam gemmam KRUNOSLAVAE obtulit ipse,
Quae foret officii signum, quae pignus amoris. 325
Munera lecta dedit KOREVSKO, scilicet ensem
Arte laboratum, ex auro totumque recocto.
Sarmatiae ad Regem responsum mittere amicum
Veziro hinc mandat, pacem quod nunciet ictam,
Quae requiem populis post tot discrimina reddet. 330
KOREVSKUM reducem regi pro munere donans
Ianicerum lectam pariter iubet ire cohortem,

Vade retro

Vade porro