Deficiens animo frontis miratur honorem,
Virtutisque suae meminit tot grandia coepta,
Quorum testis erat diro in certamine martis,
Quaeque illi attulerunt victricis praemia palmae.
Parva favilla velut cineri supposta doloso 145
Vivit adhuc, quamvis lateat vis ignea tecta,
Turbidus arctoo Boreas si spiret ab axe,
Ocyus exardet, vento gliscitque favente,
Horrida et ad caelum flammarum incendia volvit,
Virginis adspectu sic percitus ille venusto 150
Igni corripitur, pridem qui corde latebat;
Et stupet attonitus radiantia lumina vultu,
Fulgere, uti eois surgens sol aureus oris.
Hinc animi properans cupidos evolvere sensus
Sic illi placido, comi et sermone reponit. 155
Angulus anne aliquis mundi, cui cognita virtus
Sit tua non plene, bello tentata Polono?
Ac veluti centum tua dextera stringeret enses,
Quaeque secans, caedens stravisti obstantia claustra.
Hoc vidi hisce oculis, viderunt agmina nostra. 160
Te solam metuens hoc Sarmata et ipse fatetur.
Ocyus hic cupiens eoas tendere ad oras
Te mihi uti comitem, praesens columemque reposco,
Nullaque me iunctis armis certamina terreni
Namque tuae opperior dextrae vel maxima gesta; 165
Quum nostra exsuperas virtute, et robore vota.
Auxilio ipse tuo ferar undique laude perenni,
Per te victor ego toto dominabor in orbe,
Et sic devictos reges Rex unicus inter
Calcabo pedibus regum capita alta superba. 170
Sorte hac gaudebis pariter, dulcissima rerum,
Quam dudum specie meruisti, et robore claro,

Vade retro

Vade porro