Laetitia exultant cives passimque per urbem
Excurrunt, laudesque ferunt plaususque secundos
Victori. Subito caesi simulacra Tyranni
Fracta cadunt, turpi raptantur fune ligata
Aequanturque solo versis monumenta columnis ;
Relligio Christi victor dominabitur orbe.
Haec ubi multa gemens turbatis auribus audit,
Mugitus tollit Diocles, suspiria corde
Longa trahit tristi, curaque agitatus acerba,
Deliquio pressus perdit sua sensa repente,
Corruit, atque jacet resupinus. At inde recepit
Paulatim vires, vomuitque horrentia probra
Ore venenato, manibusque per atria reptans
Immani cum voce sonat. Jam Numinis ultrix
In caput ira meum cadit atri fulminis instar!
Me miserum insectat diro mors lurida vultu
Jam morior nigra tectus caligine, et ipsi
Circum errant oculi, solem lucemque petentes!
Occubuere mihi cognati sanguine juncti,
Ipse senex pressusque malis, confectus et annis,
Invoco jam mortem, solamen dulce malorum!
Me fugiere mei ; vastis orientis in oris
Vivit adhuc mihi, selegi quem lege Quiritum,
Natorum in numero, gentis proh dedecus ingens!
Ast extrema manent torquentque venena scelestum!
Nil mihi fama juvat nec gloria nominis ipsa,
Haec ruit in praeceps ; grandi disjecta furore
Hac illac simulacra jacent sublata columnis
Jam monumenta suis turpi miscentur acervo.
Vitali quid luce fruor? quid munere vitae
Gaudeo curarum pelago commotus iniquo?
Me mors praeripiat tanto discrimine, et omni
Cum sensu solvat lethei oblivio lacus.

Vade retro

Vade porro