Luce ducti per catervas ense currunt hosticas.
At misellus cui negatur lumen ingens cernere,
Ensis illum perdit audax ingruenti vulnere.
Alma salve Crux colubri comparata aheneo ;
Hunc videnti mox redibat dulcis olim sanitas.
Ecce signum collocatum lene signum gentibus
Ecce gentis fons redemptae, fons beatitudinis.
Dia Crux fugas tenebras, dissipas et jurgia
Auream pacem reducis, munus omne largiens,
Lata per mundum nefanda dispulisti numina
Quaeque pulsans probra, mores intulisti civicos.
Gloriam tradis supernam, coelicasque gratias
Grande virtutum tropaeum, splendidum coeli Deus.
Tanta lux possit videri, percolique gentibus.
Nox erat et tacitas jucunda silentia in umbras
Agmina tuta tenent curis somnoque sepulta:
Heros visa animo secum miracla volutat,
Verbaque lecta notat, cum jam tentoria ad ipsa
Angelus advenit coelesti luce coruscans,
Miranda specie, toto et pulcherrimus ore
Sistitur ante oculos: quae tu mitissime Princeps
Signa agitas conspecta tibi, conscribe libenter
Vexillis mox ipse tuis; Crucis inclita forma
Eniteat passim: tibi stat victoria certa,
Felix imperio totum dominaberis orbem.
Aliger 29 effugit lucem post terga relinquens.
Multa silens haeret, trepidatque exterritus Heros,
Jussa tamen mandat; tenebris aurora fugatis
Littore ab Eoo cum vix placidissima surgit
Signum dulce Crucis gestant vexilla, simulque
Bellantum galeae: peditumque equitumque phalanges
Augustam inscribunt formam, laetiquo salutant.
Virtute interea excitae, dulci omine raptae
Terrificae incedunt acies, Romamque propinquant.

Vade retro

Vade porro