Filia parva suo Diocli crescebat in aede,
Vultu pulchra nimis, stellae fulgentis ad instar
Mane novo, auratis candentia colla capillis
Diva gerens, roseoque genas obtincta colore,
Effulgensque oculis, partu quam diva Serena
Optato dederat patri: illi Artemia nomen. 6
Caesaris unus amor, spes una puellula, et unum
Delicium cordis, solamen dulce laborum,
Curarumque quies, medio in discrimine regni.
Parvula adhuc, dios referebat pectore sensus
Nata deo repetens coelestia dicta parentis,
Gratia dum toto fulgeret corpore, et omnis
Pompa venustatis. Nondum lanugine prima
Os mihi florebat, jussu cum Caesaris adsto
Cellarum custos, cui fas penetrare cubicla;
Saepe ibi formosam nitido candore puellam
Cernebam, cordis stadium, blandumque levamen.
Quinque super binos vix illa expleverat annos
Daemon cum mediis egressus faucibus orci,
Innocuae corpus subito dira arte puellae
Perfidus invadit: patris justissima poena.
Quis te, puella, quis repente surripit
Furor potenti membra vexans impete?
Adsurgit ingens, erigitque clamitans
Caput, manusque, flammeosque luminum
Orbes revolvens, et capillos tristius
Per colla spargens: percutit mox corpore
Terram recumbens, illicoque sternitur,
Interque pulverem movetur, volvitur,
Spumansque dentibusque frendens horride.
Sopor misellam de repente comprimit:
Sudore tota frons cadente prominet,
Frigetque, clauduntur leves ocelluli,

Vade retro

Vade porro