Quam ingenio atque aetate, habitu tam vestis et ore.
Cetera dissimiles hoc consensere, quod una
Omnibus est ars, vitam impendere rebus ineptis.
Principio vigiles jentacula sueta ministri,
Ancillaeque ferunt: nullos jentacula in usus,
Eoas sed opes, et Eois pocula vasis.
Intus aquae calidi latices, quales faba nigra
Arboris Arabicae potu submittit amaro:
Illius aut fervet succus pretiosior herbae,
Quam Seres longinqui potant, quamque recoctum
Oceano immenso Batavi, aut vexere Britanni.
His stomachum, his falsi recreant praecordia nugis.
Indociles quid vina juvent, quid lacteus humor
Prosit, Pomonae quid simplice victus ab horto.
Mox postquam cujusque satis laudata superque est
Materies cyathi peregrina, operisque facultas,
Serici in Hesperios figuli labor improbus usus,
Atque Indis pictum mantile coloribus, utque
Mensa remota tripes, et amor compressus edendi est,
Tum sibi quisque magis jucunda ad munia pernix
Exilit. Hi ludo exercent dispendia vitae
Dimensi solo ingenium mentemque fritillo.
Altera ludentes pars ridet, et ingenium illis
Segne, et hebes tardumque bonas contendit ad artes.
Hoc Pholoe ipsa putat: majoraque pectore volvens
Se a populo, et lectos circum secernit amicos.
Scilicet emunctae naris, cordataque vere est
Et sapiens haec turba, viam quae affectat Olympo
Musarum per delicias, floresque Minervae.

Vade retro

Vade porro