Quaeque suis pectant Seres ab arboribus?
Corpore in egregio fulvi macula una coloris
Quanto candidulum signat honore caput!
Hoc Venus imposuit signum regina, suoque
Hanc fore subridens de grege dixit Amor.
Eja age! jamque malo vale dic, nova nupta, pudori:
Crede mihi: nihil est jam tuus iste pudor.
Gaudia quin licito propera decerpere fructu,
Tot Divûm magno tuta patrocinio.
Cur dubitas etiam? An formae diffisa moraris?
An te, Sidonia es quod sine veste, pudet?
Murice non Tyrio tibi opus, nec Erythride concha,
Nec Coa graciles abdere veste sinus.
Nec teneros vultus pingui corrumpere fuco,
Neve comae fictam quaerere caesariem.
Hesperidum melius niteant quo poma colore?
Quo rubeant minio Punica mala magis?
Quare rosae flores oleant jucundius arte?
Sic natura tibi sat placuisse dedit.
Jam te non deceat pugnare, magisque morari,
Namque tibi ex alia parte Taphinus adest.
Sparge, Taphine, nuces; tibi traditur en nova virgo:
Incipe: jam fas est: sparge, marite, nuces.
Ille habitum referens, generosi atque ora leonis
Magnanimus parvo corpore progreditur.
Fulmineamque aciem distringens torva tuetur,
Et cervice toros excutit, atque caput
Crine jubae, radiis tamquam sol aureus, ambit;
Armos et tergum concolor Ismariae

Vade retro

Vade porro