Ejectumque suis hominem risere palaestris.
Heu! quantum est prisci fortuna beatior aevi!
Cum neque tot ranae, nec turba canora cicadae
Rumpebant somnos meliorum, cum sine prelis
Corda quiescebant curarum expertia, vates!
Quanti nunc culices, et quantus nunc strepit anser!
Nunc velut effusos primo in certamine currus
Aurigae egissent, scriptores atque poetae
Certatim properant rauco clamore, ruuntque
Felices tetigisse typos, felicia prela
Rore beare suo, si nomen mittere grande
Trans Arabas detur, trans ultima littora Thules,
Et prima nitidi proscriptam fronte libelli
Effigiem ad seros transmittere posse nepotes,
Cum plectro, et fidibus, laurique virentis honore.
Tempora quis retro me nunc deducat ad illa, aut
Quis Deus in placidis me collibus Exquilini
Nunc sistat, queis Flaccus, Virgiliusque poetae
Carmina scribebant, Maecenas scripta legebat,
Tota quiescebant magnae at pecuaria Romae
Arte Palatinus quae nulla excepit Apollo!
Evenient. Olim magnus cum iterabitur orbis,
Omnibus atque iterum in se cum redeuntibus annis
Exactis magnus procedet mensibus annus,
Sideraque, et rapidi species haec aurea caeli,
Quem primo coepere locum nascentia in ortu
Conversis illum spatiis volventur in orbem.
Ascensus rota, descensusque ita semper eosdem
Integrat, et pariles agitat versatilis orbes.

Vade retro

Vade porro