Quemquam non hodie temere, aut coenare pusille,
Nec satis ad verum exacta ratione saporum,
Qui non calleat, ars quales sibi chymica vires 55
Vindicet in coenas? Nulla est sine pharmacopola
Mensa paranda. Coque o veteri decede culinae, et
Esto pharmacopola vicarius archimagiri.
Stultitiam risisse, gulamque recentis Apici,
Ad coenam lepide procedit ab his qui elementis,
Cur dignum est mulcta? Num fortasse hoc ego dixi?
An non te primum narrante audivimus, atque
Non ne leves homines simul ambo irrisimus aeque?
In quo ego deterior? Nisi forte ego pecco, lepores
Quod nostros numeris, pedibusque coerceo senis:
Omnibus at vinclis contra, omni et lege solutus
Libera tu, quocumque impellit splendida bilis,
Infers per vacuum temere vestigia passim.
Cur ergo placuere tibi tua, displicuere
Nostra tibi tantum? Dic, dic, corruptissime judex,
Si qua potes. Potius sed dicam ego, et excutiam te
Totum, intus nudis rimatus viscera venis.
Quidquid livoris tetri usquam est, invidiaeque
Omne mala hoc largita tibi est natura venenum,
Nativumque vomis, ceu vipera, in omnia virus,
Non quia sunt mala, sed potius quia sunt aliena.
Sed quantum sceleri concessit, provida tantum
Natura ingenio detraxit, foedaque honestis,
Pinguiaque urbanis secernere posse negavit.
Inde times Satyras, urbanorumque leporum
Spicula, certus quidquid non intelligis, illud

Vade retro

Vade porro