Et Priamus tota senior cum gente peribit.
Ipse illis caelo regnans pater aegida saeva
Horrendam quatiet dextra, male percitus ira
Hanc propter fraudem, et perjuria foeda. futurum 190
Hoc scio: at infandus perdet dolor, o Menelaë,
Me tamen, e vita fato si functus abibis.
Quippe etenim patrium remeabo turpis ad Argos.
Namque domus Grajos incesset cura paternae;
Linquemusque Helenam, Priamo decus: at tua, frater,
Ossa solo in Trojae putrescent morte perempti
Ante, queas coepto quam finem imponere bello.
Et pede Tros aliquis calcans tua busta superbo:
Sic utinam saevas Agamemnon expleat iras,
Semper, ut incassum puppes huc duxit Achaeas; 200
Et nunc in patriam longo post tempore sedem,
Heic fratrem linquens, vacua est cum classe reversus.
Haec aliquis dicet: tellus tunc me hauriat ima.
Cui tristem demens aegro de pectore curam,
Atque metus omnes Menelaus: Parce timori,
Frater, ait; terrere alios et desine Achivos.
Non, ut rere, alte subiit letalis arundo.
Balteus infregit vim teli, zonaque, et aere
De solido subter quae lamna, coërcuit ictum.
At frater: Menelae, utinam sis vera locutus. 210
Paeonia vulnus nam vir tibi doctus in arte
Tractabitque manu explorans, et pharmaca supra
Imponet, saevos demant quae admota dolores.
Sic ait, ac, celerem ad regalia jussa ministrum,
Talthybium alloquitur: citus i, prolemque beati
Egregiam Asclepī, medica par nullus in arte
Cui fuat, huc arcesse Macaona. visere Grajūm
Regem festinet Menelaum, vulnus adacta

Vade retro

Vade porro