HOMERI ILIADOS LIBER DECIMUS
Ad naves alii, multa jam nocte, jacebant
Alto fessa duces devincti membra sopore:
At non Atriden Agamenona dulcis habebat
Sopitum requies curarum. multa volutat
Secum animo, ac trepidam versat circum omnia mentem.
Formosae ut conjux Junonis fulgurat olim,
Ille parans pluviosam hyemem, vel grandinis imbrem,
Sive nivem vastos late quae contegat agros,
Sive mali clades ac dira incendia belli; 
Crebra poli micuere; igni tremit aura corusco: 10
Sic gemitus imo ducebat pectore; saevo
Pulsa metu assidue sic regi corda micabant.
Et nunc spectabat campum, Trojanaque castra, 
Admirans crebros urbis pro moenibus ignes,
Ingentique sono attonitus, quem plurima passim
Tibia, multa dabat quem passim fistula, creber
Atque virūm fremitus citroque ultroque meantum;
Argivas nunc ad puppes tremefactaque vertens
Castra oculos, nudo multum de vertice crinem
Vellebat, caelo attollens manantia fletu 20
Lumina, triste gemens alto de corde, Jovemque
Obtestans. animo tandem haec sententia sedit,
Neliden citus ut ferret se ad Nestora, si quid
Consilii struerent pariter, quo lapsa juvari
Posset res Danaūm prohiberi et flamma carinis.
Ergo membra toro arrexit; tum pectora circum

Vade retro

Vade porro

---

Kunic, Rajmund (1719-1794) [1776]: Homeri Ilias, Latinis versibus expressa, versio electronica, 18.330 versus, verborum 126.883, ed. Petra Sostaric [genus: poesis - epica; poesis - versio] [numerus verborum] [kunic-r-ilias-libri.xml].

---