Occupet Argivas inter, nostrumque cubile
Ornantem, et gracili texentem stamine telas.
At tu, dum salvo licet, hinc te proripe; nec me
Incassum precibus, longaque incende querela.
Sic ait: ille metu mutus nihil hiscere contra
Est ausus; tacitusque dolensque in litore curvo,
Spumea qua rauco frangunt se caerula fluctu,
Ibat; et, ad caelum tollens manantia fletu 50
Lumina, sollicito dedit has de pectore voces:
Audi haec, arcitenens, cujus sub numine Chrysa est,
Quo Cilla et Tenedos circumflua rege superbit,
Sminteu: si qua tuus templo tibi grata sacerdos
Serta tuli, imposui si quando viscera flammis
Caprarumque, boumque; unum hoc da, magne, precanti,
Phoebe: luat miseri lacrimas, luctumque parentis
Foeda clade tuis Danaūm gens icta sagittis.
Talibus orantem Phoebus, fletusque cientem
Audiit, et summi celso de vertice Olympi, 60
Obscuro faciem nimbo circumdatus almam,
Descendit; non ille arcus, pharetramque decoram
Oblitus, non tela; humero quae mota sonabant,
Turbidus obstantes lapsu dum trajicit auras.
Ut venit, classi adversus consedit, et acrem
Contenditque arcum torvus, celeremque sagittam
Expulit; inde aliam atque aliam. striduntque, volantque
Tela Dei, horrendumque argenteus insonat arcus.
Principio celeresque canes, montanaque stravit
Jumenta; hinc ipsos jaculis incessit acutis, 70
Funera funeribus cumulans; semperque recenti
Igne pyrae latos passim fulsere per agros.
Tela novem cecidere dies: lux extulit ortum
Ut decima, in coetum vocat omni a litore Grajos

Vade retro

Vade porro