Dentibus aeratis orbes atque aureus index,
Regalem propter Thamesim quos arte Grahamus
Disposuit mira et Phoebo Uraniaeque sacravit.
Fultus ego his opibus divam sub lampade Solis
Suspiciam nec me fallent fugientia inertem
Tempora, cum primum rutilae dabit oscula fronti
Incurrens limbumque cavans cumque ultima dorsi
Immerget puncta et cum primum appellet ad oram
Marginis adversam et cum toto evadet ab orbe.
Non tamen[ERROR: no reftable :]17 et tenebris Phoebus nigrescet opacis
Nec caeca turbata dies mergetur in umbra;
Ora dei tenuis distinguet fulgida naevus.
Proin sudo obductus cum Titan deficit axe,
Non illum irrepens Maja satus, atra nigranti
Non abdit dorso Venus affunditque tenebras.
Sed nec sanguineos[ERROR: no reftable :]18 fundunt quae sydera fumos,
Obductum subitis rapiunt Titana tenebris.
Sunt, quae se possint media interponere, dumque
Junguntur Phoebo, nodos transcurrere; sunt, quae
Fors etiam terris tunc tantum accedere possint,
Ingenti totum obducant ut corpore Phoebum.
At rara adveniunt et summi a finibus orbis
Demittunt sese ad Solem, rarissima nodos
Attingunt simul et fors prima ab origine mundi
Tempora ad haec nullum simul attigit atque nitenti,
Quod sequitur, nullum subiit fortasse sub orbe.
Quin et si subeat totumque obducat, opaca
Non ideo Titan penitus nigresceret umbra.
Affusi circum crines fumosaque longe
Pandens aethereas tanta se mole per auras
Materies fractum torquet jubar atque per omnes
Dispergit late inflexum circum undique partes.
Scilicet hinc longis trans vitrea septa tuborum
Molibus ardenti horrentes si crine cometas
Suspicias, nulla nigrescere parte videbis.
Illa etenim, Phoebum fugiunt qua fronte nitentem
Aversi, illa etiam fulgent nec nocte nigranti,
Ut Phoebe, ut Tellus, ut quinque obeuntia Phoebum

Vade retro

Vade porro