Regalisque arcis claustrum pro Caesare servant.
Turcus at innumeris confestim viribus auctus
Cingit Señonios jam pane et fonte carentes.
Perdurant fortes juvenes, dum Patria natis,
Heu longinqua nimìs, succurreret: antè parati
Igne, fame atque siti, vel telis emori in arce,
Quàm sese vivis Turcus potiatur eadem.
Ictibus assiduis obsessam verberat arcem
Hostis, et indomitae minitatur quaeque Juventae
Supplicia infandae mortis. perdurat at illa,
Omnia prompta pati, quae sors admiserit, antè
Quàm vivens arcem sinat hostì. jàmque caballi,
Feles atque canes deerant, mus rarus in arce est,
Perones, coriumque viris fuit omne comestum,
Stante fame: duramque sitim tellure vorata
Sedabant: dum praeses opem Lenkovius arci
Attulit obsessae, potuit quam, patria ab urbe.
Castra inimica petit subitò, consternat et hostem,
Militibus praedam ditem sinit, hoste fugato.
At cùm respiceret tutus de collibus hostis
Vix peditum mille esse viros, equitumque nec ullum:
Miratus, fugiat cur tanta potentia Thracum?
Assumit vires animo, convertit et arma,
Ac, velut in pelago mersa trireme natantes
Naumachae ab innumeris perierunt saepè procellis,
Sic in Kĺissano paucos vis barbara campo
Oppressit Cives, campoque potitur et arce.
Hìc pius oppetiit cum Cive et Nobile Judex,
Oppetiitque sacro totus cum Praesule Clerus:
Altera Klissano quaesi Seña maneret in agro.
Hìc animi non parva mei pars concidit. Arcem

Vade retro

Vade porro