Adriaci de Jure Maris persolvere Turcos,
Hebraeos, Graecos; reliquos mea Seña sinebat
Christicolas commune aequor sulcare quietos;
Quamquàm etiam reliqui quondam, Venetique potentes,
Regibus assuetum Crovatis solvere censum
Debuerint, pelagi Seña custodc Liburni.
Cuj, sese postquam vidit, nil posse nocere
Thrax, Venetos socios vocat, ut terraque marique
Sic gemino Mavorte priùs cadat obruta Seña:
Nec se fortunis opponat jam unica Turcis. [ERROR: no reftable :]1577.
Thrax alibi interea fortunae vela faventis
Explicat; haud tutò, ratus, esse adamantina telis
Pectora fraxineis petere: Unnam trajicit amnem,
Mutniciam Zriñi, Blagaïque Ostrozac arces.
Faustiùs expugnat: Zraçicem cremat igne, Topuskae
Castellum Abbatis. Pòst magnì nominis arcem
Zriñ iterum oppugnat, fatis ad vota secundis:
Namque absente procul domino, non tanta stratego
Cura fuit tutandae arcis; qui malluit, ipsa
Amissa, vitam captivam ducere quàm si
Tam proprium munus, quàm heroï stemmatis aedem
Sanguine signaret, praetiosae laudis amore.
Non omnes Petrae sunt durae, at mollior ista
Nomine utroque fuit: quae Zriñi colle in acuto
Atque inter muros Turcos expaverit enses.
Pace tua, Martyr Zriñi Niclaë, videres
Hunc arcis casum, servato sanguine lapsae:
Damnato, optares, duce, mox nova letha subire!
Sed desperatis Zriñanam rebus ad arcem
Quid moror? infectum nullis valet esse querelis
Quod semel est factum! jàm capta Turcus in arce

Vade retro

Vade porro