Armatus semper: qui binis nec semel annis
Tecta domus subiit, Patriae Pater inclytus; ast heu [ERROR: no reftable :]1572.
Impia, dura, mihi mea sors invidit et ipsum,
Saeva illi Lachesis florentis stamina vitae
Praescidit, multis quae Cloto ducere lustris
Debuerat: si quod pretium censetur amoris
In Patriam, fidei in Regem, pietatis in Astra!
Nestorea fuerat vita dignissmus Heros.
Nec metuit mortem Prorex fortissimus, ipsa
Indolui mortique suae, metuique pericla
Eventura mihi, scuto orbae: nempe malorum
Nil illi mors est, qui jàm contempserat illam:
Ast cuj rem charam tollit mors, dura profectò est.
Nec tibi, quàm lacrymas, plus Patria reddere possum,
Et laudes, Sluñi Francisce; in pace quiescas! [ERROR: no reftable :]1573.
Non sat fortè putant, tot letha forìsque domique
Me fera fata pati, vicinos aucta per hostes:
Ne mihi quid desit quacunque ex parte malorum,
Plebs insana nova nunc seditione laborat,
In dominos armata suos, detrectat aratrum:
Grubeciumque sibi Regem praeponit, honorem
Libertatis amas, non vult plùs subdita dici.
Attonito primos dum volvo pectore motus
Vicinam spoliat Sigetanus Turca Kanizam
Iumentis et equis, caesorum mille virorum
Colla refert, praedae victricia signa cruentae,
Et bina abduxit tormenta curulia secum.
Praefecti fuit hic error, qui tempore pacis,
Non Belli tantùm, debet vigilantior omni
Milite commissum munus curare, locisque
Prospicere, vnde salus dependet publica regni:

Vade retro

Vade porro