Proximus est Sutlae, qui Regnum terminat amnis:
Styria namque sibi Ciliensia vendicat arva.
A latere ac à fronte petit me barbarus hostis
Nec locus à tergo est, quo pes figatur. ab ipso
Fonte gemit Savus! stupet ad nova crimina tristis
Unna: ubì Lustholter, de Carnis advena, celsam
Castaneapoleos mediis in fluctibus arcem
Divendit Turcis auri bis mille ducatis,
Turpis, avarus homo, summorum causa malorum:
Hac nempè amissa supremam penè ruinam
Experior; Novium, quinquagintaque propinquas
Urbes atque arces: castella et praedia bis sex
Mille, supra septem centum propè sexaginta,
Barbarus expilat, comburit, destruit hostis,
Octuaginta et plus captivȗm millia nactus.
Non mihi Cresseum damna haec persolveret aurum,
Impie Lustholter, quaeque inde sequentur ad annum,
Quo mihi restituet Princeps generosior arcem,
Auri tam vili pretio, vel fortè timore
Magno animi, Turcis mercatam. Tantus in ipsis
Regibus est error; qui non in Marte peritos
Praeficiunt rebus, quae martia pectora poscunt.
Militiae sunt nulla magìs metuenda pericla
Ignaro Duce, vel timido, vel pejùs avaro.
Mitibus est animis audacior anteferendus,
Et Patriae Civis peregrinis tempore Belli
Nempe: secùs curat sua quivis, nemo aliena:
Aereque conductus miles corrumpitur aere:
Rara at vis Civem patrio spoliabit amore. [ERROR: no reftable :]1557.
Post haec ad Rakovac (à cancris nomina dixi,
Oppidum idem vetus est et castrum regium in illo)

Vade retro

Vade porro