Vis, animus, ratio consistere: fit fuga: portis
Agmina densantur: socijs terroribus addit
Quisque suos: suus, et coniunctim publicus omnes
Praecipitat furor: impulsi, vrgentesque vicissim
Immani cumulo exuperant, ipsisque refringunt
Pectoribus vallum. Vis nulla inhibere ruentes:
Nequicquam reuocant, nequicquam iurgia miscent
Imperiis, monitisque duces: Vbi pristinus ardor?
Vrbis vbi inuictae decus, et Mauortia virtus?
En fortes animas, Gradiuigenaeque Quirini
Iurandam sobolem, pugnae quos rumor inanis
Perculerit. Nam quem fugiant? Cui castra relinquant?
Nullum ponè sequi, procul hostes, omnia tuta:
Respicerent tantùm. Vix ipso in limine portae
Ante pedes proiectus humi Legatus, et ora,
Oraque, pectoraque obijciens calcanda, pudore
Continuit trepidos. Tantum formidinis addit,
Non explorata, et perspecta fideliter esse,
Occurrunt subiti quae fòrs discrimina casùs. 46
46. Nec minùs id causae validum: quôd, tota repente
Aggrediens, multò vehementiùs extima quaeque
Vis agitet, summae quàm si libamina quaedam
Saeuitiae iubeat praecedere, paruaque primò
Ad plenum modicis tandem processibus auctum
Venerit. Hinc recto naturae maximus Author
Foedere constituit, ne frigida protinus ardens
Sirius exciperet, vel post se duceret astra.
Rite sciens, quam perniciem violentior ille,
Et totus simul à summo seu transitus aestu
In brumale gelu, seu cano à frigore siccas
Mensis in Icarij flammas Viuentibus aegris
Adueheret: iussitque ideo per Veris amicas,
Autumnique vices lento mansuescere tractu
Oppositas tempestates: vt mollior anni
Temperies medij mortalia corpora sensim,
Progressu tacito, et fallentibus incrementis,
Tutiùs extrema ad contraria duceret. Almus

Vade retro

Vade porro