Curarum sibi materiem praecideret ictu?
Quae subitò lacrymis faceret compendia? Certè,
Humanum quae fata genus praesentia vexant,
Exiguis circumscribi plerumnque videmus
Finibus, et vitae haud nimiam sibi poscere partem:
Praeterea socias vix vnquam in praelia vires
Iungere: quin potiùs diuisim singula, nunc haec,
Alterno nunc illa gradu succedere. Quae si
Turbidus vsque sibi in densam glomerata phalangem
Obijciat Timor; assiduis iam nulla vacabit
Fletibus hora: quies aderit iam nulla dolendi:
Cunctaque mens nullo non tempore fata gregatim
Perferet, in totum quae Numinis aequa voluntas,
Per certas subeunda vices, dispertijt aeuum. 37
37. Heu Pyrrhae genus infelix, dum talibus vltro
Se minuit curis! Et adhuc intendere litem
Naturae, Sortique vacat: ceu mellis auari
Ieiunâ vix irrorent dulcedine, mergunt
Deucalioneo absinthi quam gurgite, vitam?
In vos haec, meriti, conuertite iurgia, vosmet
Hoc potiùs, si quis pudor est, incessite questu.
Inuidiâ Natura vacat; Sors criminis expers.
Quàm laetos agitare dies vtriusque liceret
Muneribus, sua rite animus modò carpere nosset
Gaudia? Sed vestrâ vos hanc onerastis, et illam
Stultitiâ. Vos Naturae pia dona parentis
Perditis, vtendi indociles: vos Aspera Sortis,
Ambigui procul in latebris seclusa Futuri,
Nescio qua flendi insanâ prurigine, lentos
Accelerare gradus, densisque incumbere signis
Cogitis: vt pecudum melior iam penè videri
Conditio, quas sola mouent praesentia, possit:
Quaeque vel instantes casus, certosque dolores
Frangere debuerat, dubijs longèque remotis
Iam vires geminet, Ratio, spatiumque nocendi. 38
38. Non tamen haec illò vergunt documenta, futuris
Praeparet vt nunquam sese mens prouida fatis

Vade retro

Vade porro