Haud mora: consurgit tacitus, raptoque ligone
Suspectam resupinat humum: mox, credita nactus
Pignora, ter, quater enumerat, notisque recondit
Altiùs infodiens latebris: iamque omnia salua
Esse putat; caecis animi iam fluctibus actus,
Nescit quid trepidet, trepidat tamen omnia. Vix se
Proripuit stabulo abscedens, subitusque reuertit:
Nec modus, aut requies, motae vestigia terrae
Calcato delere solo. Quò cautiùs omnes
Nititur insani causas remouere timoris;
Hòc plures, pluresque in pectore colligit, augens
Anxiferam, nimià dum discussisse laborat
Anxietate, luem. Iam conscia rastra, lucernam
Iam testem (Quid multa?) ipsum iam se timet, auri
Ne quà defossi indicium, sibi perfidus, edat. 22
22. Interea pulsis rediuiuo sole tenebris,
Post vigiles noctis curas, haud laetior aegro
Lux oritur: qua cogendi pars rite senatùs
Esse iubebatur, mulctae vel nomine certum
Pendere (sic patrijs prouisum legibus) aurum.
Ire parat: sed, multa timens, priùs omina linguis
Ex auium, pennisque notat: num garrula cornix,
Parrave, num laeuo Mauortius aethere picus.
Cuncta fauent, vnum trepidi modò pectoris absit
Augurium. Cornix illic, funestaque parra,
Noctuaque, et bubo, et dirae genus omne Volucris
Funereo tristes alternant gutture cantus.
Ecce autem Tyrio fulgentia vellere, contra
Lampadis aethereae radios, vmbracula serui
Extulerant. Acri spectans hos turgidus irâ,
Quò mihi tam vani, stolidissima pectora, clamat,
Tegminis auxilium? nempe hoc imbellis Arachnes
Aerium vellus, Tyria haec nubecula frontem
Munierit, patulis vbi fors rimosa fenestris
Vasa cadant, nimio vel tegula cesserit Austro.
Vsque adeo solis antêhac didicisse negatum;
Vel nihil et gnaris curae est, quot fata supernè

Vade retro

Vade porro