Sub pedibus linquens, telluris transfuga, ciuis
Astrorum, maior mortali, Numine plenus,
Iam fruitur meliore polo, iam laetus anhelat
Syncerum iubar, atque aurai simplicis ignem. 49
49. Hanc olim in syluis, inter deserta Ferarum,
In syluis, Aegypte, tuis, quà deuia cunque
Hospitium, dulcesque daret spelunca latebras,
Pene omni abiunctam perituri à corporis vsu,
Corporeo quamvis inclusae carcere, vitam
Illustres duxere animae, gens nescia fraudum,
Relliquiae insontis saecli, veterisque metalli.
Longè illis studium lucri, famaeque cupido:
Nulla Venus, thalamisque sedens genialibus Hymen.
Degeneres caelo sensus, hominemque caducum
Exuerant; neque seu victùs, seu pigra soporis
Cura Deo fixas poterat diuellere mentes.
Durus vita labor, corpus graue pondus, amarum
Exilium tellus. Tu, caeli arcana voluptas,
Pascebas animos: tu, flammiger halitus, imis
Sensibus incideras: te votis omnibus vnum
Ardebant, toto te pectore suspirabant.
Sorte quid hac melius? Quae fortunatior aeui
Conditio? Anne alia occiduo iam lumine functos
Vita manet, Superûmque aeternâ in sede receptos?
Nonne amor hic diae cumulus, mensuraque sortis?
Nonne hoc, Caelicolûm satiat qui pectora, totus
Nectaris immensi gurges de fonte redundat? 50
50. O Pater, ò magni maior mens, vitaque Mundi,
Principium sine principio, sine limite finis,
Vnde omnis natura oritur, quòque orta recurrit.
Tu nostris requies, et meta nouissima curis,
Tu primus, tu solus amor: te, fluminis instar,
Per scopulos, obicesque, per aequa, et iniqua viarum
Acceptum pelago properantis reddere censum,
Antiqui memores ortùs, ripâque minori
Indociles cohiberi, auido perquirimus aestu:
Nec modus, optatum donec iam prendere littus,

Vade retro

Vade porro