Quod sibi non dederit: de quo non possit iniquae
Liber, et intrepidus Fortunae dicere, Nostrum est. 6
6. Et verò haec nisi certa animum sententia firmet:
Si quis, opinatu vulgi, rerumque decorâ
Illusus specie, titulos, diademata, fasces,
Et Capitolino fixas in vertice palmas
Grande aliquid celsumque vocet: si splendida gemmis
Pocula, regificos currus, latèque superbas
Vndantûm pompas comitum, se seque prementûm
Attonito, diuina velut miracula, figat,
Immemor ipse Sui, vultu: spectabile formae
Si decus, eximias vires, praediuitis amplam
Eloquij venam, et foecundum Pallade pectus
Caelo aequet, stupeatque, et anhelis plausibus inflet;
Conclamata quies: ne laetos iam sibi soles,
Otia ne speret mansura. Procacibus Euris,
Instabili pelago se credidit. Heu! Quibus ille
Fortunae imperijs, quanto iactabitur aestu,
Mentis inops, humilis, trepidus, variabilis aurae
Ludibrium, totus nimborum, hyemisque, fretique.
Nam neque, iudicij prauus, quae summa Bonorum
Autumat, instanti poterit non quaerere nisu;
Nec faciles adeo Superos, sortemque paratam
Inueniet; nihil vt vacui sub corde relictum
Mens doleat. Multos ingrato lumine passim
Seu fortunarum aspiciet sibi diuite censu;
Nomine seu claro; seu corporis, ingenijque
Dotibus eximijs praecellere. Multa necesse est
Latiùs optanti desint Bona, multa repentè
(Ceu varius sortis tenor, et mutabile semper
Ingenium) migrent aliò, dominumque relinquant.
Hinc irae, lacrymaeque, hinc pectora saucia duris
Inuidiae stimulis: timidae spes, gaudia maesta,
Turbida, sollicita, infidos trepidantia casus,
Nunquam et plena satis, nunquam non anxia vota. 7
7. Progenies magni, maior genitore, Philippi,
Testis Alexander, fortunatissimus vnus

Vade retro

Vade porro