Nascimur ingenijs; vlli submittere fasces
Vt libeat. Quidquid praeclarum et nobile visum
Fòrs alibi, extemplo id titulis componere nostris
Cura subit: tum, si minus in certamine, fastu
Calcamus tumido; si par, liuore maligno
Deterimus. Sic quisque, locum tenuisse priorem
Dum properat, seseque vnum circumspicit, in se
Totam vno mentem, totumque absumit amorem;
Ex socijs paucos sensu dignatur, eosque
Collatos sibi iam spernit; iam liuidus odit.
Talia purgato expendas si pectore; vani,
Credo equidem, nimius frigescet nominis ardor:
Teque vltra, refugis tendentem retia ventis,
Frustratum irrisumque operae insudare pigebit,
Et cum spe famae simul ipsa cupido residet. 61
61. Illud ad extremum moneo, ne dulce periclum
(Lotophagi ante oculos sint, et sirenia saxa) (a) [ERROR: no reftable :](a) Homer. Odys. lib. 9. et 12.
Attentare velis. Facile est non quaerere famam
Absentem; graue quaesitam dimittere. Nam quem
Inuenias, semel insigni qui nomine parto,
Non vtraque manu proprium retinere, secundas
Non hominum de se spes impleuisse laboret?
Liber erat, donec populo secretus. Iniquos
Iam subijt fraenos: iam, quod ferat vsque coactâ
Fronte, iugum (licuit quondam non sumere: sumptum
Haud etiam fas pro libito excussisse) recepit. 62
62. Hinc adeo fieri videas, vt Pallade tincta
Saepe leui, primo studiorum in limine, pubes
Nil circumfusi cuneos atque ora theatri
Formidet, recitans: dum, qui Permessida totam
Immenso bibit ore, sacri vetus accola Pindi,
Rostraque iamdudum emeritus qui triuit agendo
Orator, populi se se auribus experiundum
Dat quoties, in principijs pallescere fandi
Cernitur, et vix voce sibi, vix pectore constat.
Hoc etiam causae, ignoti cur lentiùs ora

Vade retro

Vade porro